Kendi yaşamımın öğrencisiyim

İçimde hep bir cıvıltı var. Küçük çocuklar gibi yarım kalınmışlık belki de.

Düşünüyorum çoğu zaman sonra diyorum ki ben bir şeyleri hep eksik yaşadım belki de hep bu yüzden ukdelerim. Verdiğim değeri bile görmedim çoğu zaman,

Küçücük hayallerim vardı benim gerçi hala var.

Uçağı yakından görmek istedim hiç mümkün olmadı, binmekten bahsetmiyorum sadece görmek!

Bir abim olsun istedim kimse benim abim olamazmış onu anladım..

Motora binmek gibi bir hayalim vardı, sürmekten bahsetmiyordum o zamanlar ama artık kendime dedim ki neden hep ikinci plandasın sen neden hep geriden bakıyorsun her şeye, artık bir şeylerin ucundan tut ve başar.

Mutlu et kendini (kimsenin kimseye faydası yok en nihayetinde)..

Neden olmasın diyorum artık yarım kalma kendini kendin tamamla.

Yarım kalınmışlık hissi

Belki de bir çok şeyin eksik ve yarım kaldı

Kendi hikayeni kendin yaz kimsenin sana faydası yok bir bakıyorum içim cıvıl cıvıl, bir bakıyorum köşeye sinmiş bir çocuk

Neden diyorum neden?

Belki hep kötü insandım, belki iyiydim ama

Hatalar yaptım ama affımıda diledim eksik yanlarımı tamamlamaya çalıştıkça daha berbat hal aldı sanki her şey.

Bazen çok eksik yanlarımıda görüyorum.

Tabi ki, dört, dörtlük değiliz ama ben çok acılar çektim.

Anladım ki, güçlü olmak zorunda değilim zaten ben çocukken de böyleydim kolay üzülür kolay gülerdim biraz büyüdüğüm zaman birileri bana güçlü olmam gerektiği konusunda bir kamyon dolusu öğüt verdi. Güçlü olursan seni ağlatmazlar, dedi

Oysa insan ağlamadığı zaman da kendini kötü hissederdi.

Ve birşeyleri eksik yasamak istemediğimi farkettim artık diyorum çabala sen kendini kurtar ve bul artık kendini.

Ben hayatım boyunca tek başına kendimle vakit geçirmiş insan degilim geçirdiysem hep bir yerler yetişmek içindir, ben böyle olmak istemediğimi farkettim içimdeki çocuk dışa vursun ve mutlu olsun Bir köşeye sinip de, boş duvarlara baksın istemiyorum.
Hayatımı ele alıp sen başardın demek istiyorum. Sabrettin ve çiçeklendin artık özgürsün demek istiyorum..

Şimdi bu acı çeken her bir uvzum yeniden varolsun. Yeniden doğsun güneşimiz. İyileşelim..

Çiçek açsın kalbimiz, ruhumuz..

Yeni başlangıçlara, yeni umutlara yelken açalım

Kendimizi yeniden tanıyalım küçücük bir umut ışığını yakalım, kuralım hayallerimizi var edelim kendimizi. Dolsun boşluklar, cümleler kuralım, yazalım, çizelim geliştirelim.

Ve sonunda diyelim ki "ben başardım"

Çünkü yağmur bir daha böyle yağmadı ama içimde ki çocuğun başı okşandı bu ne demek anlayabiliyor musun?

Zorlukla değil ama kolaylık gelsin tüm güzellikler,

Hayallerimiz de ki gibi umut olsun tüm ışıklar yansın dursun biz hep neşe saçalım.

Hayallerinize yandan bakmayın hayallerinizi yeniden yeşertin geçip gitmesin, çiçeklensin..

☆☆☆