"Birazdan karga olmaya gideceğim." dedim babama. "Otur oturduğun yerde. Çık şu hayal dünyandan. Git aynaya bak ve insan olarak gönderildiğin için şükret. Karga olacakmış! Başka hayvan kalmadı mı? Biraz da insan olmayı dene." dedi. Birazcık olsun benim gibi düşünebilseydi karganın uzun ömürlü ve zeki hayvanlardan biri olduğunu bilirdi. Özgürce kanat çırpıp süzülmek ne güzeldir kim bilir? Düşünsene sesin çirkin diye kimse seni bir kafesin içine de hapsetmiyor.

Kızma Anka. Sen olamam. Öldükten sonra küllerinden tekrar diriliyorsun sen. Ben ise öldükten sonra geriye sadece özgür ruhumu bırakmak istiyorum.

Bugün benim doğum günümdü Anka. Hatırladığını biliyorum. Sessizliğinle kutluyorsun farkındayım. Birkaç arkadaşımı davet ettim, öylesine oturmaya. Belki güzel bir muhabbet ederiz diye düşündüm. Ben alışkınım kutlanmamasına. Hediye falan da istemem. Hem biliyor musun, insanlar büyümüyor zaten. Doğdukları günden beri yaşlanıyorlar.

Mutfak işinden de pek anlamam ama donattım sofrayı. Hepsinin ne yemeyi, ne içmeyi sevdiğini iyi bilirim. Bayağı da param gitti. Olsun değer dedim. Çok uğraştım. Altı kişilik sofra kurdum. Filmleri hazırladım. Hepsi Alain Barrière dinlerdi. Müziği de ayarladım. Gelmediler Anka. Onları beklerken akrep ve yelkovan bile birbirini kovalamaktan yoruldu, ben pes etmedim. Saatlerce bekledim. Ne gelen vardı, ne giden. Sonra tanrımı davet ettim. "Tanrım, sen kimsesizlerin babasısın. Baksana yalnızım. Lütfen yanıma uğrar mısın?" o an ne oldu biliyor musun Anka? Kapı çaldı. Küçücük bir çocuk girdi evime. "Canım sıkıldı benimle oynar mısın?" ve anladım ki tanrı bu defa yanımdaydı. O gelen çocuk benim küçük gezegenimin tanrısıydı. Saatlerce güldük, eğlendik, oyunlar oynadık, yedik, içtik. On yedi yıllık hayatımın en güzel doğum gününü geçirdim ben Anka. Hem de altı yaşındaki küçücük bir çocukla! İnanabiliyor musun?

Çok ağladım Anka. Hem de çok. O çocuk gittikten sonra ciğerlerim sökülene kadar ağladım. Yalnızlığıma, çaresizliğime ağladım. Erkekler de ağlar biliyor musun? Kimsenin yüzüne atamadığım çığlıklarımı, tanrıya bile söylemeye çekindiğim gizli dualarımı sakladım gözyaşlarımın ardına ve gecenin ayazında yıldızlar eşlik etti yalnızlığıma.

Hayallerimi kurutuyorum sayfalarında. Cam şekerden yapılmış, kırılgan hayallerimi. Gerçekleşmeyeceğini bildiğim küçük dostlarımı sana eşlik etmesi için bırakıyorum. Bir gün ansızın gidersem tek başına bırakmasınlar seni. Benim gibi sen de yalnız kalma Anka.

Aşk diyorum insanlara. Sen ne anlarsın diyorlar. Çok yanılıyorlar Anka. Ben her sabah küfür ederek sıcacık yatağımdan kalkıp okula gitmiyorum artık. Sabahları uyanmak benim için daha kolay, geceleri uyumak ise zorlaştı şu son zamanlarda. Hani derler ya 'Hayatınızda en çok değer verdiğiniz insan gözünüzü kapattığınızda aklınıza ilk gelen kişidir.' diye benim aklıma sadece yarattığım evrenimde, Solis Galaksi'sindeki otuz iki Güneşi'nin tek kralı geliyor ve içimdeki Buzlar Ülkesi'nin prensini eritiyor. Biliyor musun, sınıfta arka sıramda oturuyor. Kimseyle çok fazla konuşmuyor. Sesini duyabilmek için hocalarımızın hep ona soru sormasını diliyorum. Başkalarına sorunca sinirleniyorum. Teneffüslere, öğlen aralarına hiç çıkmıyorum Anka. O kalksın, yürüsün, arkasından bakayım, kapıdan girerken göreyim istiyorum. Böyle masum ve değerli duygular varken elimde hala aşktan anlamadığımı iddia ediyorlar.

"Mutsuzum." diyorum "Yalancısın, mutsuz olman için bir sebebin yok!" diyorlar. Gülüyorum, "Bu kadar komik olan ne?" diye soruyorlar. İnsanlar Anka. Çok değişik varlıklar. Ne yaparsan yap asla istedikleri gibi biri olamıyorsun. Ben çok yoruldum. Başkaları için benliğimi kaybetmekten, kendim olup varlığımı kabullendirmeye çalışmaktan.

Bugün güzel şeyler de oldu Anka. Menekşemin bir tanesi çiçek açtı mesela. Dün biri eksilirken bugün başka bir tanesi yerini doldurdu. Hayatta böyle değil mi zaten? Her gün birileri ölüyor ve yerlerini başka biri doğarak dolduruyor. Acaba ben kimin yerini doldurdum? Sence bunu öğrenebilir miyim? Umarım ruhu renkli bir kişidir.

Kafanı çok şişirdim yine değil mi? Her zamanki gibi beni sabırla ve sessizce dinlediğin için teşekkürler Anka. Seni seviyorum.