Bölüm 4

Dünya tersine dönse, güneş batıdan doğsa, insan kalpsiz yaşayabilse bile ben senden vazgeçmem Gökay.

Daha rahatlamış bir şekilde uyandım. Dün babamla konuşmak beni rahatlamıştı. Daha önce neden anlatmadığımı bilmiyorum. Dakikalardır yatakta tavana bakıyor bir şekilde düşünüyorum. Dün ben ne yaşadım yada yaşadıklarım bir rüya mıydı.

Daha fazla oyalanmadan yataktan kaltım. Bugün fazlasıyla enerjiktim. Kalkıp ılık bir duş aldım ardından pembe etekli, etekten daha koyu bir pembe çiçekli korseli elbisemi giydim saçımı özenle taradım. Saçlarımın önlerinden birer tutam alıp arkadan birleştirip tutturdum. Tacımı da takınca hazırdım.

Bugün içimde ekstradan bir mutluluk bir heyecan vardı. Odamdan çıkıp meldivenleri şarkı mırıldanarak iniyordum.

******

Kaderim bu böyle yazılmış yazım

Hiç kimsenin aşkında yoktur gözüm

Bir yalnızlık şarkısı söyler sazım

Ben yalnızım ben yalnızım yalnızım

Bir yalnızlık şarkısı söyler sazım

Ben yalnızım ben yalnızım yalnızım

*******

Kahvaltı masasına indiğimde herkes sofradaydı.

"Günaydııınnnn" dedim uzun zaman sonra neşeli bir sesimle.

Babam içten bir şeklide gülümsüyordu. Yeliz ve kraliçe çağla her zamanki gibi iğneli bakışlarını üzerimden eksik etmiyordu. Ama bugün çok mutluydum moralimi onlar bile bozamazdı.

"Hayrola Asena bugün pek bir keyiflisin" dedi kraliçe çağla.

Pek cevap veresim yoktu ama mecburen cevapladım.

"Evet bugün pek mutluyum bir sebebi yok açıkçası. Mutlu olmamın bir sebebi mi olması lazım." Dedim. Ardından yapmacık bir gülüş ekledim.

"Hayır yani dün o kadar şey oldu senin bu kadar mutlu olmana şaşırdım doğrusu neye şaşırıyorsam arsız şey."dedi bu yeliz'di sondaki cümlesini sessiz söylemişti ama duymuştuk.

Benim birşey söylememe fırsat vermeden babam lafa atladı.

" Sen kim oluyorsun da Asena ile böyle konuşuyorsun o senden büyük saygılı ol." Bağırarak söylemişti.

"Kızıma bağırma onun ne suçu var namussuzluk yapan senin kızın hadsizlik yapan yine senin kızın ama kabahat yine benim kızımda öyle mi." Dedi kraliçe çağla.

"Söylediklerini önce kulakların işitsin lakin kızım hakkında tek kelime daha kötü söz söyleyeni saraydan kapı dışarı ederim haberiniz olsun. Zaten fazladıyla bu aralar gözüme batıyorsunuz." Dedi babam sona doğru sesi tehditkar çıkmıstı.

Yeliz'de kraliçe çağla'da hiçbir şey demeden yemeğe döndüler. Bir süre sessizce yemek yendi.

Bugün Almila'nın yanına gitmek istiyordum. Babam dönüp.

"Babacığım izniniz olursa bugün Almila'nın yanına kalmak isterim bu gece." Dedim.

Tüm konuları sofrada konuşmak zorundaydım. Çünkü babam devlet işleri ile o kadar meşguldü ki doğru düzgün onunla görüşemiyordum.

Babam tam ağzını açmışken kraliçe çağla konuştu.

"Bu ne sürekli dışarı çıkması yetmiyormuş gibi birde gece orada kalacakm.." daha cümlesini bitirmeden babamın ona olan bakışları sayesinde sustu.

"Git kızım kal orada sabah gelirsin eve." Dedi sakin bir ses tonuyla

Evettt yaşasınn babam asla bana baskı yapan biri değildi. Bazılarının sınırı bozulsa bile.

Keyifli bir şekilde kahvaltımı yaptım. Ardından Almila'nın köşküne gittim.

Beni görünce baya bir şarşırdı.

"Asenaaaaa" çığlığı ile kulaklarımı kapadım.

Koşarak yanıma geldi ve sıkıca sarıldı.

"Sana güzel bir haberim varrrr bu gece burada kalıyyooorrruuumm"

"Neeeee bu muhteşem bir haberr"

Karşılaşmamız bittiğinde içeri geçtik olan herşey anlattım. Baya sinir olmuştu.

Birlikte vakit geçirdik. Akşam olmuştu ama Gökay hala ortalıkta yoktu. Neredeydi ki artık dayanamayıp Almila'ya sordum.

"Almila Gökay nerede?" Dedim.

Anlamlı bir şekilde gülümseyip sorumu cevapladı.

" İşi vardı dışarı çıktı sabah gelir birazda.." sözünü daha bitirmeden Gökay kapıda belirdi.

" İşte geldi." Dedi sadece benim duyabileceğim bir tonda.

Gökay beni görünce bir an duraksadı mavi gözleri siyah gözlerimle buluştu. Gözlerine uzun uzun baktım. Bu aralar bu şansim cok oluyordu. Bende bunu kullandım.

Sonra yanımıza doğru geldi. Gelirken de hala gözleri gözlerimdeydi. Yanımıza ulaştığında bana dönüp.

" Hoşgeldiniz prensesim" diyip elimi öptü.

Şu an kalp krizi geçirmeye çok müsaittim.

................

Şimdi yemek yemiş Almila'nın odasında oturuyorduk. Gökay'ı sürekli bana bakarken yakalıyordum. Yakalanınca sürekli telaşla önüne dönüyordu. Bu hali ne kadar komik görünsede benim için heyecan vericiydi.

Uyumadan önce aşağıya indim. Katta kimse yoktu. Şu içmek için mutfağa girdim. Suyu doldururken Gökay birden ortaya çıktı.

Bir anlık korksamda kendime geldim.

" Prensesim umarım korkutmadım sizi." Dedi

"Yok yok dalgındım sadece." Dedim suyumu içtim.

Bir süre bana baktı. Ardından konuşmaya başladı.

" Prensesim benimle bahçeye kadar gelir misiniz? Sizinle birşey konuşmam lazım." Dedi.

Ne konuşucaktı. Çok merak etmiştim. Kafamı olumlu anlamda sallayıp gittiği yöne doğru gittim.

Bahçeye çıktık. Bu gece gökyüzü çok güzeldi yıldızlarla doluydu, dolunay vardı.

Bahçenin ortasında durduk. Bahçe gece yarısı olduğundan karanlıktı ama dolunayın ışığı bahçeyi aydınlatıyordu.

Karşıma geçti elimi tuttu. Şoke olmuş bir şekilde tuttuğu elime bakıyordum. İki elimi avucunun içine almıştı.

"Artık dayanamıyorum. Her gözümü kapattığımda ay gibi ışıldayan yüzünüzün hayallerimde canlanmasına

Artık dayanamıyorum sizi sevmeme rağmen söyliyememeye

Artık dayanamıyorum sizi istediğim zaman görmemeye

Evet diyin bana hayallerimi yaşayayım,evet diyin bana size hayallerinizi yaşatayım.

İsterseniz hayır diyin bana size olan aşkımla öleyim.

Ama gözlerinizi benden esirgemeyin, ölecek isem o gözlere bakarak ölmek isterim." Bunları demişti.

Ben rüyada değilim değil mi ?

eğer rüyaysa kimse uyandırmasın beni, sadece bu rüyayı göreyim...

🎀 Bölümü beğendiniz mi

🎀 Beğeni ve yorum atmayı unutmayın