Gökyüzü buralarda mavi. Issız değil toprak kızıl bir yeşil.Uğrunda çok insan kaybedildi demişti annem.

Benim masmavi bir elbisem var ama kan kaplamış heryerini. Böyle olmasaydı neden insanlar dünyamı mahvetsinki.

Benim hikayem doğmadan önce başlamış. Ama kimse anlatmadı masalımı. Öğrenmek istemezdim bir zamanlar ama içimi yiyen ya olmazsa korkusu artık devasaydı.

Güçler benim kanımda vardı evet ama kullanamıyordum.Annem babam suyu kullanırdı abim de hem su hem hava. Yakınlarım bu zamana kadar moral verip önümde siper oldular. Peki ya şimdi? Hayat hep böyle mi geçicekti.

Güçleri kullanamadığım için abim bana dövüşmeyi öğretmişti. Bu zamanda kimin ne olduğu bilinmez kendimizi korumamız gerekir.Karşımıza kaçak bir yolcu çıkarsa yapacağımız ilk şey onu öldürmek sonra yetkililere haber vermek.Oral öyle demişti.

Babam belki bu yüzden benden çok uzak. Onun gibi olamadım diye. Abimin bu yüzden hep peşinde.Ben anneme çok benziyorum diye belki de.

"Ablacığım" diye yanıma gelen Irmak baktığım manzaranın önüne geçti. "Yemek hazır canım." dedi bana.

Aç değilim abla siz yiyin." dedim.

Irmak yüzüme anlamlı bir şekilde baktı, benim için üzülüyordu her şey fazlası ile üst üste olmuştu.İlk annem sonra babam.Ve benim sorunlarım.

Kollarını bana sarıp ayrıldı içim bir an titremişti.

Onun da kalbi titremiş olacakki geri çekilip gözlerini sildi."Kendine bakmalısın Ayçam."

Dedi buruk ifadesi.

Geriye doğru çekilip aşağı indiğinde beni biraz olsun yalnız bırakması gerektiğini biliyordu.

Bugün babam da ölmüştü. Aynı yıllar önce annemin olduğu gibi. Annem gittiğinden beri ağlamayı unutmuştum çünkü onun son sözü güçlü dur olmuştu.

Babam öldüğünde de ağlayamadım. Belki beni sevmemişti neden diye sormadım belki bana bir kez olsun bile bakmamıştı ama içimde yanan bir hasretten öte tiksinme duygusu vardı.İşte bu yüzden kendimden nefret ediyordum.

Soluğum yine havaya karıştı ben bugün sadece düşündüm. Bir can yitince ne yapılırdı diye. Bir arkadaşım vardı en yakın arkadaşım.Tek güvene bildiğim.

Babası öldüğünde ne yapmıştı? Günler boyu ağlamışmıydı.

Maalesef onu da göremedim. Onun acısında yanında olamadan o da benden gitti.

Oysa o benim annem öldüğünde bana sarılmamış mıydı? Belki şimdi yanımda olsa ağlar mıydım?

Babası öldükten sonra annesinin üç cocukla yapacak bir şeyi kalmamıştı. Eski memleketine gideceğini söylemişti. Umuyorum ki sağ salim gitmiştir. Umuyorum ki güzel bir hayat yaşıyorlardır.

Şimdi yanıma abim geldi. Kolları şu an omzumda. Acımızı sessiz yaşıyoruz biz.

Benim kafamda onun göğsüne düştü.

"Hiç olmazsa sen gitme abi" dediğimi hatırlıyorum en son. Acım yorgunluğa karışınca yatağımda ablamın yatağa düşen yaşlarınarasında buldum kendimi.