Eski zamanlar da bir günde ikiz kardeşler yaşarmış bu topraklarda. Birisi bembeyaz tenli güzel mi güzel bir kız diğeri baştan aşağı simsiyah oğlan çocuğu.

Anneleri çocukları büyüyünce ellerine iki asa yerleştirmiş. Ya iyi olun ya kötü sizin tercihiniz demiş. O günden sonra anneleri bırakmış çocuklarını doğru yolu bulsunlar diye.

Geçen yılların ardından bir kız kardeşleri dünyayı gelmiş. Ne siyah ne beyaz olan küçük kız renklerle bezenmiş tatlı bir çocukmuş.

Vakit ilerleye dursun ikiz kardeşler zamanın en iyi büyücüleri oluvermişler. Rekabetleri öyle bir artmışki ölüm sarmaya başlamış bedenlerini.

Küçük kardeşleri olanın farkına varmış.Ablasının beyaz saçlarını okşaya okşaya vaz geçirmeye çalışmış sonra abisine sarılıp geri döndermeye uğraşmış.

Ne varki şeytan onların aklına çoktan girmiş.

Buna rağmen vaz geçmemiş küçük kardeş.Abi ve ablasının bilmediği şey annesinin ona da asayı vermesiymiş.Küçük kız onlar gibi öldürmek için değil yaşatmak için iyilik kötülük arasında bir seçim yapmış.

O gün hava kararıp bulutlar etrafa şakır şakır yağmur yağdırmış. Dağıldığında bulutlar bir gökkuşağı çıkmış dünyaya.

Renkler birer birer düşmüş yere.

Hava olmuş

Su gibi berrak

Toprak olmuş ağaçlar ve hayvanların dostu

Ateş olmuş yaksın diye yeryüzünü.

O zamanın alimleri şanslı saymış kendilerini çünkü siyah ve beyaz kaybolmuş sonsuza kadar.

Oysa bilmedikleri şeyler vardı. Siyah ve beyaz dünya var olmadan bile vardı.

Yine bilmedikleri bir şey vardı o da üç gücün insanların kalbine gömülmüş olmasıydı.

Zaman geçti; öldü, doğdu,kaçtı,saklandı,öldürdü insanlar.Doğanın gereği bu ya her insanın içinde bir kötülük bir iyilik vardı.

Ateş yaktı

Şu söndürdü

Toprak dizdi

Hava bozdu

Bizler de uyanmasını bekliyoruz renklerin

Umudumuz siyahtan önce beyazın uyanması ondan daha da öte küçük kardeşin renklerinin gücü savaşmak için yeter olması.