Upuzun masanın etrafında tüm ailemiz dizilmiş. Dimitry nın suratında muazzam bir sırıtış. Daha iki gün önce ağıt mı yakıyordu ne?

"Yanağına ne oldu Karine"dedi birden kendileri.Sanırım ailenin yeni reisi.Uzun süre gözlerimi yere gömünce annem alttan dürttü. Ah tabii ya büyüklere saygı önemlidir.Değil mı dayıcım?

"Önemli bir şey değil küçük bir kaza."hatırlama Karine dünü hatırlama.Ama Dmitry nın bakışları tehdit doluydu unutma der gibiydi.

"Sakar şey"dedi Bella. Bir yandan da Mark'ın ağzına iki kaşık daha sokuşturdu.

Cevap vermek gerekirdi ama malum ortam kurtarmıyordu.Yanımda uyuşuk erkek kardeşim oflayarak "Başlamıyor muyuz?"dedi.

"Ahh tabiki. Herkes burada mı?"

Onun demesine kalmadan Alina eşi ve minik oğulları giriş yaptı.

"Kusura bakmayın efendim.Ufak bir gecikme." dedi hemen eşi Viktor.Saygılıydı. Hem de fazlası ile üstelik kayınbabasının yaptıklarından sonra.Severdim onu Alina ya iyi bir eşti.

Alina da yanıma kuruldu.Eli omzuma dokunup sessiz merhabasını verdi bana. Burada gülümseyemezdi.Onun tebessümi sevdiklerine aitti.

Küçük oğulları Mikail de benim boynuma dolanıp kucağıma atladı.Etraftaki gerginliği seçmiş olmalıki göğsüme yaslanıp uyuma moduna geçti. En iyisini yapıyordu.

Dmitry nin gözleri hepimizde gezinerek başladı konuşmaya "Sevgili ailem biliyorsunuz ki babamı çok ani bir şekilde kaybettik. Bunun için oldukça üzgünüm ve onun boşluğunu doldurmak için elimden geleni yapmaya çalışıcağım."

"Uzatma konuyu Dmitry"dedi Florentina. Burada olmak istemediği her şeyden belliydi.

"Uzatmıyorum anneciğim sadece gerçekler."

"Sana konuyu uzatma dedim Dmitry."

"Peki sevgili annem. Senin yaşlı bedenini yormayacağım.

Ailemizim yeni reisi ve temsilcisi olarak işleri ben elime alıcağım babamın arkada bıraktığı şirket-"

"Neyden bahsediyordun sen"diye atıldı annem.

"Bugünlere gelmemizde tek senin emeğin yok.Bu günlere ne terler döktüm."

Babamı da öne atarak çirkef bir yüz ifadesi takındı."Bu işe ne kadar emek verdik. Sen de konuşsana."

Babamın konuşmasına gerek kalmadan dayım tekrardan sözü aldı.

"Senin ne kadar iş yaptığıno tabi ki biliyorum kardeşim. Sizi göz ardı edemem tabi. Yanımda duranlara tabi ki sözüm yok. Siz ne kadar bizim için savaşırsanız arkanızda durum.

Fakat arkamdan iş çeviren" bunu derken Olenka ya bakıyordu. "kendi ölümüyle beraber sevdiklerinin ölümüne de neden olur."Gözleri bana odaklanırken"Ayrıca sizden tek istediğim çocuklarınıza sahip çıkın, geceler burada tehlikelidir kimsenin işi yok! Arkanızı toplamakla bir de uğraşmayalım, ailemize leke sürenin ömrüm boyunca yakasını bırakmam.Kendisi gitse bile çocuklarına fırtına olurum." evet dünyadaki en kötü insan olabilirdi ama sözünü hep tutardı.

Sözlerini bitirip ellerini çırptı.

"Teşekkür ederim sevgili ailem."

Ayağa kalkıp ilerlerken bir savaş çığlığı da burada duyuldu.