Olenkadan sonra bir hafta geçti. Tabi ki bunu bekliyordum. Boşuna hiç bir şey söylemezdi teyzem. Sadece onun haberini beklemem lazımdı. Sokağa çıkıp teyzemi gördünüz mü diye bağırmak Dimitry nin bizi öldürmesi demekti. Bu yüzden beklemeliydim.

Florentina kanepede oturmuş örgüsünü örüyor ve bana duyduğu dedikoduları anlatıyordu. Ben ise kafa sallamak ile geçirirken camdan bakarak Olenkayı düşünüyordum. Ve tabiki Alena yı.

"Karine!"dedi birden anneannem.

"hı" diye ani bir hareket ile karşılık verdim.

"Sen duydun mu beni?"

"Neyi?"

Göz devirirken "Kapı" dedi. Ayağa kalkıp hızlıca koridora yönelicekken kolumdan tutup yanına çekti.

"Güzel kızım" kafamın içinde dolaşan kurtlardan o da haberdardı.

"Kendine dikkat etmen lazım Karinem. Güçsüz düşme kızım sen Olenka nın yiğenisin."

"Hâlâ anlayamadım Florentina. Olenka için ne yapmalıyım."

Gülümsedi cevap yerine "az kaldı" dedi kulağıma. Kapı tekrar çalınınca ayrılıp oraya koştum.

Kapıda Nesha vardı sanırım Florentina ya ziyarete gelmişti. Gülümseyip içeri aldım onu.Ama elimi tuttu. "Karine"

İlk defa adımı sesleniyordu.Gözlerim korku ile parıldarken onunkiler de hüzünlüydü.

"Pazar Meydanına gitmelisin."Orada diğer yerlerden gelen yardım kamyonları, sokakta dilenen insanlar vardı. Oraya Olenka gitmemi istemezdi. Bu yüzden "hı" dedim sorarca.

Elime bir kağıt sıkıştırdı. "Bu plakayı bul.Sakın kimseye görünme."

Telaşla gitmeye başladı. Ne kadar stresli olduğunu fark ettim.Arkadan anneannemin sesi geldi. Kimin geldiğini soruyordu.

"Nesha geldi" dedim."Olenka yı sordu."

"Ah öyle mi? O annen o kadar iş vermedeydi içeri girerdi. Ah Nesha'm bu halimiz ne olucak?"

Onun söylenmeleri devam ederken kapıyı kapatıp arkasına yaslandım.

Olenka nın haberi elbet gelicekti ama Nesha dan değil. Elimdeki kağıda baktım. O da mı savaşçılardan biriydi. Ve bizim içimizde tam burnumuzun ucunda mı saklanıyordu.

Plakayı aklıma yazdım, üzerime geniş bir şapka çektim. Bıçağımı da belime sakladım.

Ters giden bir şeyler hep vardı ama Olenka nın bana söylemediği çok sırrı saklıydı.