Arkamda çok acı bırakarak bedellerini bir hiç uğruna unutarak çok adım attım. Gülmeyi ben yıllar önce bıraktım.

Küçüktüm anlamazdım ama ağlayan bir annenin eteklerinde büyümek muttluluğu yok edecek en büyük etkendi. Sen anlamazsın dediler bana sen daha küçüksün. Krala bir taç kraliçeye bir elbise verildi. Alkışla sadece ,sesini çıkarma denildi.

Alttaki bıçakları da gördüm.Onlar üzerindeki kanı fark edeli çok oldu. Meyve lekesi mı demişti annem bir zamanlar. Hayır hayır annem çok şey demişti ama ben anlamadım!

İki kardeşimde kapatmıştı kulaklarını onların aksine dinledim ben annemi.Elimize tutuşturduğu iyilik kötülük asasını kullanmayı iki kardeşim gibi kapatmadığım kulaklarım sayesinde anladım.

Benim de umudum vardı. Mavi bakışlarını çok özledim. Bir tek o beni yazdı kalbine git demedi. Şimdi nerede diye sorsalar ilk önce kalbimde derdim. Ama ben de ne kalp ne de insanlık kaldı. Belki de bu yüzdendi küçük bir çocuğu sahiplenişim.

Bedelleri olucak biliyorum,yaklaştı. Ben yine düşünmeden adım attım.Sevdim, bağlandım zaman geçtikçe; pişman olmalıyım aslında.Belki de neden pişman olmadığımı yine sonra anlarım.

-OLENKA-