Yol uzun,yerler taşlı.Etraf buz kesiyor.Benim üzerimde ince bir hırka,ayaklarımdan süzülen ise kan.

Pişman değilim böyle sefil görünmekten çünkü minik bir kıza giydirdim zırhımı.Belki çocukluğunu almış olabilirim ama yaşaması için ben kendi gençliğimi de verdim ona.Elleri üşümesin dedim,saçlarından asla korkmasın.Benim yaptığım gibi yok etmesin o yaşatsın.

Umudu çoktan kaybettim ama ona bir kalp verdim.Yaşasın diye.

Masallar anlattım ya ona, sonu hep bitti güzellerle. Unutmasın dedim geçmişini yavaş yavaş fısıldadım kulağına.

Bu dünyanın aciz çocukları hep erken büyür, benim kızım da erken büyüdü.

Elinden tuttuğum her güne lanet dileyebilir ama buna pişman değilim.Ve biliyorum ki bunu asla yapmaz çünkü o annesinden çok benim kızım.

Eline verdiğim kalkan kalbini korusun kılıç ise düşmanlarımızı öldürsün.

Pişman değilim çünkü o benim kızım...

-OLENKA-