Küçük ellerini uzattı annesine. Annesi ona gülümsedi. Annesine bakarken gözleri parlıyordu bu bebeğin.

Günler geçti, küçük bebek büyüdü. Annesi yine gülümseyerek bakıyordu ona. Gözlerindeki parıltı artıyordu.

Daha da büyüdü bebek, daha da parladı gözleri. Annesi şaşırıyordu bebeğindeki bu güzelliğe.

İyice zaman geçti, çocuktu artık o. Gözlerindeki parıltı yine büyümüştü.

Günler geçtikçe büyüyen parıtlı artık olağanüstü bir hal almıştı. Annesi onu büyükanneye götürdü. Büyükanne çok şaşırdı, bu parıltının bir mucize olduğunu söyledi.

Çocuk az daha büyüyüp ergenliğe ulaşınca, annesi onu Koca Yürek'e götürdü. Koca Yürek, çocuğun sol koluna bir mühür bastı. Geçeceğini söyledi parıltının.

Çocuk o günden sonra annesi ile dahi konuşmadı. Annesi buna üzülüyor, çocuğun bu halini ergenliğe vuruyordu.

Çocuğun konuşmadığı her gün, şehirde büyük felaketler baş gösterdi. Şehir halkı, korkup kaçmaya başladı.

Çocuğun gözleri tamamen parıltı ile doldu. Annesi çocuğa yaklaşamaz oldu.

Çocuk her ağladığında yağmur yağıyor, her güldüğünde güneş açıyordu. Bütün bunlar tesadüf olamazdı.

Şehirde kalanlar Koca Yürek ile konuşmaya karar verdiler ve evine gittiler. Koca Yürek pişkin bir şekilde tüm gerçekleri açıkladı. Sonra ise büyük bir kahkaha attı.

Bunun üzerine şehir halkı onu öldürmeye karar verdiler ve bir akşamüstü onun evini bastılar. Ancak çocuk buna izin vermedi. Hepsini bir anda öldürdü ve Koca Yürek'i kurtardı.

Koca Yürek ve çocuk, şehirden taşındılar ve başka bir yerde yaşamaya başladılar. Çocuğun gözleri hala parlaktı. Artık iyice büyümüştü. Koca Yürek ile mutlu bir hayat sürmeye başladı, hiçbir kötülük yaşadıkları eve girmiyordu. Ta ki o güne kadar...