Gözlerimi açtım. Mete komidinin üstünde gözleri yarım açık olacak şekilde uyuyodu.
Yataktan kalktım ama metede uyandı.
Neden yanıma gelmistiki.
"Günaydın da sen neden burdasın "
Diye sordum.
"Günaydın. Hatırlamıyomusun ?"
"Hayır ve senden bir açıklama bekliyorum."
Saate baktı.
"Saat geç olmuş hadi hazırlan sen inelim aşağıya bekletmeyelim"
Dedi ve hemen odadan çıktı. Bana bunun açıklamasını yapmalıydı. Kafasına göre giremezdi odama.
Üzerimi giyinip odadan çıktım.
Herkes buluşmuştu yine.
"Hadi gidelim"
Dedim. Ve yürümeye başladık.
"Sanada günaydın Mira. Yataktan ters kalktın galiba. "
Dedi Ekin.
"Belli değilmi ters kalkmış veya biri canını sıkmış"
"Anlaşılan başarmışta"
Diye konuştular 3 kız arasında.
"Yok ya unuttum. Günaydın sizede."
Diyip kahvaltı masasına oturdum.
Herkes yiyeceği şeyi sipariş verdi. Herkes konusuyodu ama ben katılmıyodum sohbete. Çünkü Mete vardı sohbetin içinde.
"Mira sana diyoruz ?"
Diye seslendi Mete.
"Ne diyorsunuz ?"
"Bugün çıksakmı ödevler felanda var"
"Çıkalım olur. Hatta siz devam edin ben aç değilim zaten hazırlanmaya başliyim."
Dedim topluca ve masadan kalktım.
Mete ne olduğunu anlamadığı için peşimden geldi. Masadan biraz uzaklaşmışken kolumdan tutup durdurdu.Ani bir öfkeyle
"Bırak beni !"
Diye yükseldim.
Kolunu şaşkınca çekip
"Özür dilerim. Ama ne oldu neden bana böyle davranıyosun ?"
Diye sordu. Birde soruyodu.
"Bide soruyomusun ! Sen her kızın odasına öyle giremezsin tamammı. Buna hakkın yok Mete!"
Diye bağırdım. Diğerlerinin gözüde bize döndü.
"Mira nasıl unuttun veya nasıl hatırlamıyosun bilmiyorum ama bunun sinirini benden çıkarma. Pişman olacaksın."
Dedi. Sakin olması beni deli ediyordu.
"Ya söylesene ben niye pişman olucam ya. Adamın teki benim odama benim bilinç dışımda giriyo ve sabah onu başımda beni izlerken uyuyakaldığını görüyorum. Benmi pişman olucam hiç sanmıyorum"
Diye bağırdım dahada yüksek bir sesle. Mete yaklaştı ve
"Gece odandan bir şeylerin kırılma sesi geldi Mira. Yanlışlıkla olmuştur dedim bir şey yapmadım ama sonra senin bağırma çığlık atma ve ağlama sesini duyup odana geldim. Kapıyı sen açtın. Ve gitme dedin bana."
Dedi Mete. Ben şok içinde onu dinledim. Neden bunu hatırlamıyodum peki. Benim bir şey dememe kalmadan Mete bana arkasını döndü ve gitti ben ondan sonra orda donup kaldım ama sonra bende odama çıktım ve içeri girdim. Bildirim geldi;
'AŞK-I MEMNU GRUBU'
KATILIMCILAR;
KIZILIMM
ADA
TUGÇE
AKIN
ASRIN
YONTULMAMIŞ ODUN
galiba yontulmamış odun ismini değiştirmem gerekiyordu. Ama şuan küstük.
Ada: ya siz niye sürekli kavga ediyosunuz bizi bırakıp ikinizde çekip gittiniz. Valla ekine daha çok alıştık biz sizden.
Kızılımm:Bence biz bunları kapatalım bir kaç ay eve. İyice alışsınlarda bize sorun çıkarmasınlar.
*Tuğçe yazıyor*
Tuğçe: Mira Mete nerdesiniz siz?
*Asrın yazıyor*
Asrın: abi nerdesin sen. İyice çıt kırıldım oldun sende.
*Akın yazıyor*
Akın: rahat bırakın belki odadalar belki güzel bir anlarını bozuyoruz şuan.
Araya artık girmem gerekiyordu.
BEN: 1.si aşk-ı memnu ne ya. Ne alakası var. 2.si akın saçmalıyorsun bence.
3.süde Ekincik iyi anlaşmana sevindim ama lütfen hiçbiriniz bizim aramızdaki şeyleri çözmeye çalışmasın.
*Yontulmamış odun yazıyor*
Yontulmamış odun: hepiniz saçmalamışsınız biz burdayız. Sadece bir haksızlık var ortada ve ben böyle ortamlarda bulunmayı sevmem. Ayrıca evet aramızdakileri çözmeye çalışmayın ben yardımcı olim. MİRAYLA ARAMIZDA HİÇBİR ŞEY YOK.
Mesaj tam kalbime oturmuştu.
BEN: En son sevgiliyiz sanıyodum ?
Onun yazmasını beklemeden ismini Mete olarak değiştirdim.
Mete: evet öyleyiz. Ama senden buna ithafen bir şey göremiyorum aksine sadece arkadaşız gibi hatta bazen düşmanın gibi davranıyosun bana. Güven mesela oda yoktur sende. Gerçi ben anladım olmadığını bugün. bana çok iyi anlattın.
*Tuğçe yazıyor*
Tuğçe: siz yinemi başladınız kavga etmeye ?
Cevap vermedim. Mesaj sesleri susmadı. Ben çıktım. Galiba haksızlık etmiştim meteye fazlasıyla hemde.
Gece odama gizlice girmekle suçlamıştım o sadece beni sakinleştirmeye çalışmıştı.
******
Akşam olmuştu. Gün boyu odadan çıkmamıştım diğerleri takılmıştı ama. Şimdi ise yolculuk yapıyoduk.
Ben konuştum.
"Gelmemize az kaldı yarım saat felan. Eve gidelim hepimiz üzerinizi değiştirip hepiniz tekrar bana gelin yemek yapim bende. Günü güzel bitirelim."
Dedim. Hepsi katılmıştı. Mete hariç.
Tabi bir şey diyememistim.
Eve geldik bizi bıraktılar.
"Ekin ben üzerimi değiştirip hemen mutfağa geçiyorum. Sen otur ama gelme ben yapıcam."
Dedim.
"Zehirlenmesek iyidir "
Dedi.
"Bak bir kere ben güzel yemek yaparım tamammı "
"Hayatında en son ne zaman yemek yaptın "
Diye sordu. Cevabını bilmiyodum tabiki.
"Bak beni tutuyorsun geç kalıcaz."
Diyerek odama koştum.
Siyah eşofmanımı giydim üstünde siyah crop giydim. Saçımı açıp aşağı indim.
Yemek olarak mantı yapacaktım yoğurtlu. Mantı zaten hazırdı. Birde spagetti yapıcaktım.
Makarna suyunu koydum.
Mantıyıda haşladım. O sürede su kaynadı ve makarnayı tencereye döktüm sonrada suyu. Mantının suyu zaten kendisiyle olmuştu. Mantıyı alıp yoğurtla karıştırdım. Ve sosunuda döktüm.
Ve salata yapmak için malzemeleri aldım onlarıda doğradım ve baharatları attım. Salatada hazırdı. Makarna için domates sosunu yaptım.sonra üstüne döküp karıştırdım. Ve tencere kapağını kapattım.
O sırada bahçe masasını hazırladım.
Herseyi koydum ve en son makarnayı da koydum masaya tam o sırada zil çaldı. Tam vaktinde.
Ekin aşağı indi. Bende gittim kapıya.
Tabiki Mete hariç hepsi gelmişti.
"Hoş geldiniz hepiniz. Bence hemen geçin masaya "
Dedim.
"Miracım canım arkadaşım zehirlenme ihtimalimiz yüzde kaç?"
Diye sordu Akın.
"Akıncım yemeye bilirsin istersen ama mantımı makarnamı ve salatamı kaçırırsın."
Dedim.
Hepsi bahçeye yürüdü. Bende yemekleri tabaklara koymaya başladım o sırada tekrar zil çaldı.
"Ekin sen baksana kapıya ben yemekleri koyim "
"Tamamdır."
Dedi ekin ve kalktı. Kapıyı açtı bende kim olduğunu görünce çok şaşırdım. Hatta bir elimde tabak bir elimde kaşık öylece kaldım. Bir kaç saniye öyle sadece birbirimize baktık ama sonra Ekin içeri aldı ve oda oturdu.
"Hoş geldin"
Dedim.
"Hoş buldum"
Dedi. Galiba muhabbetimiz burda bitmişti.
"Hadi başlayalım yemeğe "
Dedim. Ama hemen sonra devam ettim.
"Aaa az kalsın unutuyodum. Kola ve tuz getiriyim ben."
Dedim ve ayağı kalktım. Mutfaktan tuz dolaptanda kolayı alıp bahçe kapısına ilerledim kapıdan geçtim ve orda durdum. Sebebini bende bilmiyordum ama ilk dikkatli bir şekilde bana bakan Mete ve diğer tüm gözler benim üstümdeydi.
"Mi-"
Tuğçe lafını tamamlayamadan ilk elimdeki şeyleri düşürmem ve yere yığılmam bir oldu. Zaten anında sessiz ve karanlık bir dünya olmuştu benim için.
******
Gözlerimi açtım yatağımda yatıyodum.
Herkes başımdaydı.
"Mira iyimisin çok korktuk "
Dedi ada.
"Evet iyiyim korkmayın yorgunluktandır o."
Dedim.
"Ya Mira o kadar şeye ne gerek vardı. Bünyen zayıf düştü bak"
Dedi Ekin.
"Ya hepinizin kızmasını çekemem şuan hadi aşağı inelim. Gerçekten iyiyim"
Dedim ve ayağa kalktım kalkar kalkmaz sendelememle Mete elini belime koydu.
"Ne kadarda iyiymişsiniz Mira hanım"
Dedi ve beraber yürümeye başladık.
"Ya başım döndü sadece yok önemli bir şey"
Dedim ama Mete ısrarla beni bırakmıyordu.
Bahçeye çıktık. Bu kadar çok yemeği kim ne ara yapmıştı böyle.
"Ekin eline sağlık gerçekten"
Dedim. Anlamaz gibi bana bakıyordu.
"Ne elime sağlık"
"Ya yemekleri diyorum. Çok güzel görünüyorlar. Bende böyle güzel yapabilsem keşke "
Dedim. Masada ölüm sessizliği oldu.
"Mira yemekleri sen yaptın."
Dedi ekin gerçekten şuan saçmalıyordu.
"Ekin ben yemek yapmayı bilmiyorum"
Dedim.
"Neyse Ekin eline sağlık hadi Mira artık biseyler yesin."
Dedi Mete.
Ama herkes birbirine korkarak bakıyodu. Hepimiz yemekleri yedik ve sofrayıda kaldırdık.
"Hadi Doğruluk cesaretlik oynayalım"
Dedi Ada.
"Hadi oynayalım "
Dedi Mete bu da neydi şimdi? Mete oyun oynamaktan nefret ederdi.
"E iyi madem"
Dedim ve şişe getirdim.
"Soran kapak kısmı "
Dedi Tuğçe. Asrın ve Ekine geldi.
"Ekin, Mirayla en komik anını anlat "
Dedi Asrın. Ekin bana bakarak kocaman gülümsedi. Hayır hayır hayır o anı anlatamazdı.
"Ekin onu anlatamazsın olmaz o "
Dedim.
"Mira sen dur ekine sordum "
Dedi Asrın.
"Başlıyorum."
Dedi ekin ben kulağımı kapattım. Mete geri açtı kulağımı.
"İstemiyomusun kimsenin duymasını?"
"İstemiyorum rezil olucam"
Dedim.
"Benim sevgilim bunun anlatılmasını istemiyor ve Ekinde başka bir şey anlatıcak"
Dedi Mete. Şok içinde ona baktım bana sevgilim demişti. Üstüne üstlük şuan kendine yaslanıyodum. Bunuda o yapmıştı beni kendine çekmişti.
Salondan topluca bir;
"Oooooooo"
Sesi koptu. Başlicam ama oooo sesinize.
Ekin başka komik bir anını anlattı sıradaki kişi şişeyi çevirdi.
Mete ve bana geldi neden hep böyle oluyodu. Hep iki önemli kişiye geliyodu.
"Mira. Senin bizden sakladığın bir hastalığın varmı?"
Diye sordu. Ne alakaydı bu şimdi.
Buna cevap veremezdim ne yalan soyleyebilirdim nede gerçeği.
Bazen belkide zor söylenmesi zor şeylerde susmak en iyisiydi.
Merhabalar bomba gibi geldi bölüm. sorum şu;
Sizce Mira'ya ne oluyor ?
Geçmişte nasıl bir hastalığı olabilir?
