*Mira'nın ağzından*

Gözlerimi bir arabada açtım. Nereye gidiyorduk?
Herkes arabadaydı.
Akın.
Ada.
Tuğçe.
Asrın.
Mete.
Ekin.
"Nereye gidiyoruz ?"
Diye sormamla herkes bana döndü.
"Hastaneye"
Dedi Mete kısaca.
"Neden ?"
Buna kimse cevap vermedi. Neden herkesin suratı asıkdı.
"Size bir soru sorduuum!"
Diye seslendim. Yine cevap yok. Benimi takmıyolardı bunlar.
"Alooo ! Kime diyorum ben yaa cevap verin!"
Diye bağırdım bu sefer.
"Senin için Mira senin için!"
Dedi Mete kötü bir sesle.
"Neden ama neyim var? Bir şeyim yok benim."
Dedim. Mete aniden frene bastı.
"Tabi Mira evet hiç bir şeyin yok. Çünkü her gün bayılmıyosun bayılınca o güne dair herşeyi unutmuyosun. Çünkü BİZE ACI CEKTİRMİYOSUN. ÇÜNKÜ BEYNİNDE ÇOK BÜYÜK BİR TÜMÖR YOK! ÇÜNKÜ 2 GÜN İÇİNDE TEDAVİ OLMAZSAN ÖLMİCEKSİN."
Diye bağırdı. Ve arabadan indi. Kapıyı sertçe kapattı.
Tümörmü? Bende tümörmü vardı hemde büyük. Ve o kadar ciddiydiki 2 gün içinde tedavi olmazsam ölecektim.
Benim onlardan sakladığım hastalık bu değildi. Ve aniden Mete bunu benim yüzüme vurmuştu.
Nerde olduğumuzu bilmeden arabanın kapısını açtım ve çantamı sürükleyerek alıp dışarı çıktım.
"Mira !"
"Mira nereye ?"
"Beklesene Mira !"
"Dur!"
Bana seslenişlerini arkamda bıraktım ve nereye gideceğimi bilmeden yürüdüm.
"Mira sana diyoruz!"
"Burası eve uzak gidemezsin!"
Diye seslenmeye devam ettiler. Ama ben en çok Metenin burası eve uzak gidemezsin dediğine kırıldım. Beni değil uzaklığı düşünüyordu. Biraz hızlandım. Hatta bir süre sonra koşmaya başladım. İzimi kaybettirene kadarda koştum.
Son sesleri olarak kavga ettiklerini duydum.
"Sen Delimisin Sen düşünemiyomusun Direk söylenirmi. Hasta olan o ve sen daha çok üstüne gittin."
Diyen Ekindi.
"O hasta ama ben hasta gibiyim. ÇOK KOYDU EKİN. ONUNLA KURDUĞUM HAYALLERİMİ GERÇEKLEŞMEYECEĞİNİ ÖĞRENMEK COK KOYDU ANLADINMI!"
Diye bağıranda Mete.
Neresi olduğunu bilmediğim bir caddeye çıktım ama sonra evin yoluna çıkan cadde olduğunu anladım.
Saate baktım öğleni geçiyodu.
Evin önüne geldim. İçeri girdim. Ekin yoktu. Benim onlardan önce gelmem garipti. Belkide beraberlerdi. Yukarı odama çıktım. Siyah pantolon giydim ve beyaz bir tişört. Sırt çantamı aldım. Bir kaç parça kıyafet kattım içine. Bana bir süre yetecek kadar. Birde formamı kattım. kitaplarim zaten okuldaydı. Çantamı kapattım ve vakit kaybetmeden evden çıktım. Saate baktım. Yaklaşık 37 dakika sürmüştü hazırlanmam. Bildiğim gidebileceğim yere doğru yürümeye başladım.
Tam telefonumun ekranını kapattım derken bir arama geldi.

*Mete arıyor*

Çağrıyı reddettim. Ardından tekrar geldi aynı arama. Açmicam anla artık.
Tekrar arama geldi.

*Ekin arıyor*

Bunuda reddettim ve telefonumu kökten kapattım. İstedikleri kadar arayabilirlerdi şimdi.
Bildiğim otelin önüne geldim ve içeri girdim. Bir tane oda ayırtıp katıma çıktım odama girdim ve kapımı kilitledim.
Belkide hemen tedavi olmam gerekiyodu ama ben istemiyodum. Son zamanlarımı tedaviyle değil daha güzel geçirmek istiyodum. Yaşama şansım zaten yoktu bence.
Odamı inceledim ve sonra duşa girmeye karar verdim.
Suyu ayarlayıp girdim. Tahmin ettiğimden daha uzun bir süre kaldım duşta.
Çıktım odaya girdim eşofmanları mı giydim ve içimdeki herkese olan kırgınlık hissiyle uyudum.

****
Sabah uyandım saate baktım okula tabiki vardı daha ama ben erken kalkmıştım. Telefonumu açar açmaz 98 arama bildirimi 44 tanede mesaj bildirimi geldi.
80 arama meteden
10 arama ekinden
3 arama tuğceden
2 arama adadan
1 arama Akından
2 arama Asrından
Gelmişti. Bu da takı merasimi gibi oldu. Hayır Mira gülme.
Mesajlardada çoğunluğu Mete atmıştı.
Yataktan kalktım okul formasının eteğini giydim ve gömleğinide giyip içine kattım.
Ayakkabımı giyip odadan çıktım. Lobiye gidip oradaki görevliye oda anahtarını teslim ettim ve okula doğru yürümeye başladım. Uzun süredir ilk defa okula gidicektim.
Yaklaşık yarım saat yürüdükten sonra okula girdim. Vaktinden 20 dakika önce gelmiştim.
Sınıfıma çıktım. İçeri girdim. Kimse yoktu.
Arkalardan boş bir sıraya oturdum.
Kitaplarıda alıp sıraya koydum.
Kulaklığımı çıkarıp taktım ve okul saati gelene kadar bir müzik açıp dinledim.
Sırtımı cam kenarında olan duvara yasladım ve ayağımı çok hafif uzattım. Tabi gözümüde Kapadım.
Bir süre geçtikten sonra birinin dizime uyandırmak ister gibi dokunmasıyla gözümü açtım. Ve Metenin olduğunu gördüm.
Kulaklığımı çıkardım. Her an patlayacak bomba gibi duruyordu. Ve galiba patladı.
"Sen Delimisin delirdinmi ! Neden açmıyosun telefonunu. Öldüm meraktan haberin varmı senin ! Sana bir şey olsa benim haberim olmicak bayılsan yine ben öğrenemicem-"
Daha fazla konuşmadan lafını kestim.
"Hatırlarsan bana zaten bir şey olmuş. Hatta sen söylemiştin."
"İkisi aynı şey değil "
"Aynı şey. Ve tamam Ben size acı çektiriyomuşumya hani artık çektirmicem"
Dedim ve sıradan kalkıp gittim. Mete kolumu tutup durdurdu.
"NE VAR NE !"
Diye sesimi yükselttim.
"Ne demek size acı çektirmicem ? "
"Nasıl anladıysan Mete "
"Mira şunu doğru düzgün anlat DELİRİCEM. DELİ EDİYOSUN BENİ "
Dedi o da. Kahkaha attım. Sinirimi bozmuştu çünkü.
"Tamam açıklamasını yapim ben o zaman. Şu demek TEDAVİ FELAN OLMUYORUM GEBERİP GİTSEM UMRUMDA DEĞİL TAMAMMI. SİZDE ACI ÇEKMEZSİNİZ BÖYLECE DAHA FAZLA."
Dedim ve arkamı dönüp gittim.
Mete bey bırakırmı hiç? Yine bırakmadı. Arkadan geldi ve bir anda beni omzuna aldım.
"Napıyosun sen yaa indirsene beni."
Dedim.
"Ağzını hiç yormana gerek yok."
Dedi.
Resmen beni hesaba almıyodu.
"İndirsene lan beni "
Diye çıkıştım tabi şaşırdı ama cevap vermedi.
Nereye götürüyordu acaba. Merdivenden zıplar gibi büyük adımlarla inmeye başladı.
"Mete dursana ya! Nereye gidiyorsun. Tamam ben kendim gelicem yürüyerek "
Durdumu ? Tabiki hayır.
"Öküz bari yavaş in kısa etek var"
Dememle daha yavaş indi. Adam ol aslanım. Beklemediğim bir anda kızlar tuvaletine girdi. Ve orda beni indirdi. Yine beklemediğim bir anda duvara yasladı beni.
"Napıcaksın bir daha söylesene"
Dedi tehdit eder gibi bir sesle.
"N-ne napıcam"
Dedim. Salak niye kekeliyosun.
"Hani tedavi olmicakmışsın ya ondan önceki dediğini diyorum"
Geberip gitsem umrumda değil demiştim ama onu şuan söyleyemezdim. Öyle bir bakıyoduki yüzüme.
"Yooo bir şey denemiştim"
"Yok yok dedin"
"Demedim"
"Dedin"
"Demedim"
"Dedin"
"Demed-"
Demedim derken birden kızlar tuvaleti kapısı açıldı. Kahretsin çok yanlış anlaşıldık. Mete beni duvara yaslamış ve yakın bir şekilde. Hayır yaaa.
Kim olduğuna baktım. Bakmaz olsaydım.
4 kişilik kız grubunun 3 tanesi burda.
Ada
Tuğçe
Ekin
Ve üçüde bize şaşkın gözlerle bakıyo.
Mete birden beni bıraktı. Elini ensesine götürüp
"Ben gidiyim "
Dedi. Ve bende onun arkasından sızmaya çalışırken Tuğçe kolumdan tuttu.Resmen kızlar tuvaletinde meteyle basılmıştık.
"Sen gidemezsin Tatlım bir yere"
"Neden ?"
Dedim. Birde soruyomusun.
"Naptı, niye burdaydı, ne dedi , NİYE SENİ DUVARA YASLAMIŞTI?"
Diye sorulara boğdu ekin beni.
"Bari bize soru bıraksaydın"
Diyip güldü ada ve Tuğçe de ona eşlik etti.
"Kavga ettik ve ben onun sevmeyeceği bir şey söyledim."
"Ne dedin Mira "
Diye sordu Tuğçe.
"Tedavi olmak istemediğimi geberip gitsem umrumda olmayacağını söyledim"
Dedim.
"Tebrikler sana yaa"
"Tabi bence bir anlık sinirle söyledin dimi"
"Niye gerçek olsunki"
Diye üçüde sordu.
"Aslında evet tedavi olmak istemiyorum. Çünkü zaten yaşama şansım az. Bu vakiti sizinle geçirmek istiyorum."
Dedim.
"Eğer sen bizimleyken hasta olacaksan biz seninle görüşmek istemiyoruz"
Dedi ekin ve çıktı gitti. Ardından Ada ve Tuğçe.
Hiçmi kimse anlamazdı bir kişiyi ?
1 kişi bile kimse anlamadı.
Sınıfa çıktım ve boş olan yerime oturdum. Yanıma Mete gelmişti yani benim yanıma oturmuştu. Hoca sınıfa girdi.
"Ooo grubumuz sınıfa teşrif etmişler. Gelmeyi düşünmüyordunuz galiba hiç?"
Dedi hoca. Aslında soru sormamıştı. cevap vermiceklerinden neredeyse emindim.
Ders işlendi.
Yaklaşık 3 saat sonra öğle arasına girdik. Girer girmez kafamı sıraya gömdüm. Başım aşırı derecede ağrıyordu.
Bir kaç dakika sonra kafam gömüldüğüm sıradan kaldırıldı ve Mete beni kendine çekip ona yaslanmamı sağladı.
"Napıyosun?"
"Hiçbir şey"
"Beni kendine çektin"
"Yooo yok öyle bir şey. "
"İyi peki madem. Yani şuan ben senin omzuna yaslanmıyorum?"
"Yaslanmıyosun."
Dedi Mete ve gülerek konuşmamız bitti. Bende onun omzunda uyudum.
Gerçi uyumadım sadece gözümü dinlendirdim.
Gözümü tam açacakken bir takım sesler duyup açmadım.
"Ekin! Sus artık Mira duyacak."
Diyodu Mete.
"Elbet öğrenecek."

Sizce miradan ne saklanıyor ?

Ve Mira tedaviyi kabul edecek mi?