Umutlar bitti.

Hevesler tükendi.

Hayaller yıkıldı.

Berk bekledi. Gün ıșığı gelmedi.

Belki evet zamana ihtiyacı vardı. Olmalıydı. Verdim ona zamanını. Ama o ona verdiğim tüm zamanları așarak gelmemekte kararlıydı.

O gelmemekte ben beklemekte kararlıydım anlașılan..

Geçen süre zaafı 7-8 ay civarıydı ama yılllar gibiydi.

Oda kapısı çaldı.

"Gel" dedim

Emir girdi. Yanıma oturdu.

"Noldu lan?"

"Öldün sandım"

"Ne alaka ya"

"Sahile inicez șarkı gecesi yapıcaz ve sende geleceksin"

"Gelm-"

"SUS!"

"Bağ-"

"KES! Saat 4 buçuk berk. Giyin șu pasaklı halinden çık."

"Pasaklı mı?? Yakıșıklıyım en azından"

"Tamam yakıșıklısın duș al giyin jilet gibi ol karizmalığını ortaya çıkar"

"Üf tamam git simdi"

Emir gitti. Bende duș aldım üzerimi falan giyindim öyle yani..

Boș bir gündü yine. Onları üzmemek adına gidiyordum. Așağı indim.

"Gide-"

Tanıdık kokuyla duraksadım gözlerim güneși aradı. Onun kokusu olduğuna yemin edebilirdim.

"Nerde?"

Gece girdi araya "kim?"

"Güneș! Güneș nerde!?"

Emir konuștu "Gelecek.. Ama gelmedi daha..."

Burak konuștu "nerden çıktı bir anda?"

"O kokuyor... Kokusunu biliyorum.."

Emir "o burda değil.."

Kafa salladım tekrarlanan hayal kırıklığıyla.

"Gidelim"

"Gece.. Özür dilerim güzelim kalbini kırdım"

"Sorun değil. Yanındayım ve seni seviyorum"

Sahile indik hep beraber. Emir gitarını aldı yanına. Burakla gece beraber konușuyorlardı bende emirin yanına oturdum.

Boynunda kapaklı bir kolye vardı açılıyordu.

"Sen kolye takmazsın lan? Ne kolyesi o?"

"Zincir gibi takıyorum. Anlamlı fotoğraflı bir kolye"

"Bakim"

"Bakm-"

Boynunda ki kapağı açıp baktım. Güneș..?

Evet olabilirdi. Tamam tașıyabilirdi kendi fotoğraflarını.

"Ya.. Șey o iște anı kalsın falan diye öylesine bir șey."

"Özledin dimi?"

"Ne? ben mi?"

"Evet. Özlemedim diyebilirmisin?"

"Diyemem. Özledim. Kokusunu.. Saçlarını.. Gözlerini.."

"Emir..?"

"Gerçi özlesem nolur ki? Beni zihni silip atmıș. Hayatına bir sürü erkek girmiș en değerlim'in. Gözleride bakmaz zaten bana bu saatten sonra. Zaten çocukken baktığı gözleri de aynı bakmaz artık. O gözler kime baktı. Benim kardeșime, kendi abisine baktı bana bakmaz artık."

"Emir ben istemezdim. Biliyorum ona olan hayranlığın-"

"Hayranlıkta bitse keșke berk. Ama boș. Geri kime gider bilmiyorum. Ama sevgilisi olmamalı bir daha. Kimse onu mutlu edemiyor."

"Yanlıș seçimler yaptı.."

"Çok yanlıș.."

Denize çevirdim gözlerimi. Emirde çevirdi.

"Berk"

"Hm?"

"Hatırlarsa eğer.. Yani gelirse ve hatırlarsa her șey eskisi gibi olur mu?"

"Hatırlarsa.. Gelirse ve hatırlarsa sen o zaman kork güneșten"

Gülerek konuștum devam ettim.

"Niye gittin diye bașlar sonra yapıșır sana bırakmaz peșini. Siz olursunuz"

"Erken konușma. Sana olan așkını bitirdiyse oluruz."

"Konuyu bana olan așkından değiștirmeye ne dersin?"

"Tamam tamam. Hadi șarkıya"

Gittik yuvarlak oturup bir sürü șarkı söylendi.

En son bir parça çalındı.

"Berk sen söyliceksin. Barıș Manço-Alla beni pulla beni"

"İyide bașı kadın söylüyor. Gece girsin"

"Ay benim sesim iğrenç insanlar kaçar! Olmazz!"

"Lan șarkı bașlıyor ben tek mi söyl-"

"Alla beni, pulla beni, al koynuna, yâr gözüm senden başkasını görmez oldu, yâr gönlüm senden bir şey ister, nasıl desem, yâr? Alla beni, pulla beni, al koynuna, yâr"

yumușacık sesin geldiği yere döndüm. Siyah saçlara o ölebileceğim gözlere baktım.. Devam ettirdim onu.

"Senin için dağları deler, yol açarım, yâr senin için denizleri kuruturum, yâr senin için gök kubbeyi yerlere çalarım, yâr canım' iste, canım bile sana kurban, yâr"

"Dağlar, taşlar, uçan kuşlar senin olsun, yâr deniz, derya, gökler hep yerinde dursun, yâr gönlüm senden bir şey ister, nasıl desem, yâr Alla beni, pulla beni, al koynuna, yâr"

"Saçlarına yıldızlardan taç yapayım, yâr bir nefesle güneşleri söndüreyim, yâr çıra gibi uğrunda ben yanayım, yâr canım' iste, canım bile sana kurban, yâr"

"Yıldızlar yerinde güzel, bırak dursun, yâr saçlarımı ellerinle okşa yeter, yâr gönlüm senden bir şey ister, nasıl desem, yâr? Alla beni, pulla beni, al koynuna, yâr"

Sonuna kadar devam ettirip ona baktim.

Güneş tüm ışıltısıyla burdaydı..

"Merhaba abiciğim.."

"Güneş.."

Beklemeden gidip sarıldım.

"Çok özledim lan.. sesini kokunu.. gözlerini.."

"Bende abi.."

"Abi mi..?"

"Özür dilerim her şey için"

Oturduk ikimizde.

Burak; sonunda gelebildin ha? Gelmicen sandık

Güneş konuştu.

"Ay salağa bak! Sanki öğlen sürpriz yapmak istememiş gibi.."

"Ne demek öğlen geldin!?"

"Koku bana aitti evet.. K9 gibi kokumu alacağını tahmin edemedik.."

"Of güneşş!"

"Yaaa ama napalım.."

"Güneş? Sen şu şahısla konuştun mu?"

"Kim?"

"Şu"

"Şu kim"

"Şu işte"

"Mal! Emir Burak gece? Hangisi şu?"

"Şu."

"​​​​​​​​abi malmısın.. Emir mi.."

"He o"

Emir ve güneş aynı anda konuştu.

"Konuşmadık"

"Konuşursunuz"

"Belki" dedi Emir

Güneş susmayı tercih etti.

Gece böyle geçti. Artık mutluydum çünkü ışığım yeniden yanmıştı.

*GÜNEŞ APAK ANLATIMI*

Gece biraz geç gelmiştik eve. Bu 8 ay için de neler mi yaptım. Asla çalışmadım. Kendime biraz zaman tanıdım. Bazı yanlış şeyler yapmıştım ve onları kökünden silip geri gelmiştim. Bu yanlışlık hepimizin hayatında bir boşluk oluşturmuştu.. çocukluk arkadaşlarımı unutmuştum.. Burak abinin gönlünü alabilirdim ama Emir zor olacaktı. Burak abi diyorum çünkü en büyükleri o. Aslında emirde büyük ama ona Emir abi demek garip geliyor çünkü onunla aramızda ki bağ farklıydı..özeldi.. ama unutmuştum her şeyiyle onu. Şuan aynı evde kalıyorduk hepimiz. Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım gece uykum kaçsın diye. Aşağı indim kahve yaptım kendime sonra emirin yanına gidecektim ama bahçede otururken gördüm yavaş yavaş yanına ilerledim.

"Neden uyumadın Emir?"

"Neden uyanıksın Kumsal?"

"Yanına gelecektim burdaymışsın"

Kahvemden bir kaç yudum aldım.

"Eee Kumsal nasıl gidiyor hayatın?"

"İyi gidiyor ama bana Kumsal demezmisin? Güneş adım"

"Herkese güneşliğini gösterdin zaten bunca yıl artık benim için ne mirasın ne güneş. Sadece Kumsal.."

"Emir yapma..."

"Herkese güneş olup dünyalarını aydınlatabilirsin, ama bana kumsalsın çünkü kıyıda ki kumlara vuran soğuk sularından başka yaptığın bir şey yok. Ve benim artık soğuk bir suya ihtiyacım yok"

Sessiz kaldım haklıydı zaten. Kumsal diyebilirdi.. artık benim soğuk sularımdan fayda gelmezdi ona.. elimdeki kahveyi ona uzattım içmesi için. Aldı içti iğrenmeden.

"Affetmen için ne yapmam gerekiyor?"

"Her zaman kendini affettirmezsin Kumsal bazen çektirdiğini çekmen gerekir..ama sen çekme"

"Özür dilerim"

"Geçecek mi?"

"Hayır.."

"Boşversene o zaman"

"Gideyim ben o zaman..?"

"Git"

Kalktım odama çıkacakken durdum. Burak abiyle konuşmam gerekiyordu..

Odasına gidip kapıyı tıklattım.

"Gel?"

Girdim.

"Güneşiimmm"

"Abiim.."

"Gelsene kızım niye gelmiyorsun"

"Ne biliyim işin vardır diye"

İçeri girdim yanına oturdum.

"Nasılsın?"

"İyiyim fıstık sen nasılsın bakalım?"

"Yani.. iyi.. sen niye küsmedin bana?"

"Niye küseyim?"

"Onca yıl her şeyi unuttum arama sorma yok.. Emir küstü.."

"Güzelim emirle ben bir olamayız ki.. Emir onu unutmana kızıyor yoksa suçlusu kendisi? Gitmek isteyen oydu"

"Ama bana Kumsal dedi"

"Allah Allahhh? Vay şerefsiz. Numara yapıyor abicim numara kanma sen buna"

"Ama kırdım onuda?"

"Evet ama aranız elbet düzelecek. Yakın davranmaya çalış gönlünü al. Ve son bir şey daha.. eskilerin izlerini sil kendinden"

"Nasıl yani..?"

"Ne Berke ne önceden olan sevgililerine karşı bir şey hatırla.. emiri unuttuğun gibi unut onları ve sadece Emire odaklan tamam mı? Senin artık yeni bir hayatın var abilerin var ki Emirde var abin olarak-"

"Ya Burak abi!"

Güldü Burak abi sonra konuştu yine

"Şaka yaptımm! Sakin! Emir yok tabiki abilerin arasında ama şunu bil senin sen olduğunu hissettirecek birisi varsa o kişiyi uzakta arama. Sadece yakınında olanla aranı düzelt gerisi gelecek"

"Anladım.. teşekkür ederimm"

"Rica ederimm uyu sende uyu"

"Tamamm.. da abimle uyumak istiyorum.. karısı yanında"

"Karısı benim kardeşim lan.."

"Neğ.."

"He.."

"Tamam o zaman.."

"Güneş bir şey sorucam abicim"

Dinledim ona bakıp.

"Hislerini bitirdin mi gerçekten?"

"Evet"

"8 ay içinde bunu yapabildin mi? Gerçekten kökten bitti mi her şey?"

"8 ay kısa değil.. ama bitirmem için yeterli bir süre anca bu kadar oldu. Hem ona aşk anlamında değil abim olarak ihtiyacım olduğunu fark ettim. Bu konunun açılması bana sadece utanç veriyor.. söz konusu bile olamaz artık"

"Güzel o zaman. Sen şimdi git abinin yanına. O zaten uyumamıştır."

"Tamamdırr iyi geceler"

"İyi geceler güzelim"

Odadan çıktım abimin odasına ilerledim. Kapıya vurdum yavaşça ve girdim. Uyumuyordu evet.. ama gece uyuyordu. Abim balkondaydı.

Fısıldayarak konuştu.

"Güzelim.. gel"

Yanına gittim. Balkonda oturdum kapıyı kapatıp.

"Neden uyumadınnn"

"Kardeşim ne zaman gelecek diye bekliyordum"

"Yalan atma"

"Vallahi bak. Acaba ne zaman gelicek uyuyamadım diye gelmeni bekliyordum"

"Geldimm. Karınla aran nasıl? Benim yüzümden bozuldu mu aranız?"

"Yooo? Gayet iyiyizz"

"Benden nefret mi ediyor?"

"Hayır tabiki düşünme öyle neden nefret etsin?"

"Ben yokken belki ilgilenemedin.. geçmiş sorunlar var..."

"Güneş geçmiş sorunları unut tamam mı? Ben yokmuş gibi devam ediyorum. Kardeşimsin abinim tamam mı?"

"Öyle zaten abi ama nefret ediyorsa ben gidebilirim farklı bir ev tutarım-"

Lafımı kesen bir ses oldu.. gecenin sesi..,

"Şşş kuzum neden öyle düşünüyorsun. Abinle evliyim ben senden nefret etmem söz konusu bile olamaz.."

Geldi yanıma oturdu ben ortalarında kaldım. Gece devam etti konuşmasına.

"Ayrıca kaç erkek arasında tek kızım ben seni bırakır mıyım? Ne güzel arkadaş geldi bana valla bırakmam. Hem bunların hepsi odun zaten! İçim bunaldı!"

Abim geceye baktı...

"Aşkım sen hariç..valla sen hariç.."

Sonra kulağıma fısıldadı,

"Benden çıkarıyor gece sinirini..."

Beni bi öksürük tuttu. Abim geceye sırıtarak baktı.

"NE!"

abim konuştu..

"Karıcım.. aşk olsun ne zaman çıkardım senden.."

"Asla sevgilim..."

Gece devam etti konuşmaya.

"Neysee! Hayatım sen hiç bir yere gitmiyorsun! Valla kilitlerim kapıyı üzerinize. He birde siz burda uyuyun abi kardeş bende abimin yanına gideyim onla uyuyayım abi kardeş iyi gecelerrr"

Çıktı gece. Ne kadar anlayışlıydı.

"Sorun kaldı mı birtanem?"

"Hayırrr"

" O zamann? Uyuyoruz artık. Uykusuz kalma daha fazla."

Elimden tutup kaldırdı yatağa uzandık ben abimin göğsüne yattım o saçlarımı okşadı. Uyumadan önce son bir mırıldanma döküldü dudaklarımdan.

"Seni bir daha bırakmayacağım.. söz.."

"Umarım gün ışığım."

Merhabaa! Yeni bölümle geldim. Nasıl olmuş lütfen yorum yapıp fikrinizi belirtin ki bende ona göre senaryomu düzelteyimm🩷🩵🩷🩵

Ha birde emirden güneşe bir şarkı bırakmak istiyorum..

..Nazan öncel-Beni hatırla..