Bu bölüm şiddet içeriyor.
Ayrıca rahatsız edici olaylarda olabilir. (Tecavüz gibi ama detaysız)

Durmuştum ilk evet ama sonra adama dönmüştüm kim olduğunu anlamak amacıyla ama dönmemle suratıma sert bir tokat yemiştim. Zaten o sert tokattan sonra bilincimin açık kalması imkansızdı. Şuan ise bilmediğim ürkütücü bir yerdeydim. Halâ geceydi. Dışarda dupduru suyu görüyodum. Birde ağaçlar. Olaylar nasıl buraya kadar gelebilmisti sadece dışarı çıkmıştım. Neden kadınların can güvenliği yoktu? Neden kadınların ölümleri artıyordu? Bendemi ölecektim ? Hareket etmek istedim ama edemedim. Ellerim ve ayaklarım bağlıydı. Karşımda düz cam vardı ama etraf eski görünüyordu. Depo gibi ama depoda boydan cam olmazdı. Kapı açıldı içeri birisi girdi.
"Seninle anlaşma yapalım. Sen benim işimi zorlaştırma bende senin ölümünü acısız yapayım"
"Adi Şerefsiz Ne istiyosun lan benden. İşini zorlaştırabildiğim kadar zorlaştırıcam seni pislik"
Dememle yüzüme 1 tane daha tokat attı. Dudağımda sıvı hissettim.
"Biraz daha konuşursan daha fazlasını yersin- " lafını kestim ve suratına tükürdüm. Bağlı olan ayagımlada tekme atmaya çalıştım ama tabiki olmadı.
"Eeeeh yetti be!"
Diyip diğer suratımada vurdu. Ardından saçımdan tutup arkaya çekti. Güçlü bir çığlık attım.
Gülümsedi ve boğazıma yapıstı. parmakları çok baskı yaptı ama sonra bıraktı.
"Bu kadar korku yeter sana bence" dedi psikopat gibi çıkan bir sesle. Zaten öyleydi.
Yanımdan ayrıldı ve çıktı. Yaklaşık 10 dakika sonra geri geldi. Elinde bir şırınga vardı.
"Sen zorluk çıkarma bende bunu batırayım. Olacakları canlı yaşamak istemezsin."
Dedi Lanet olsun neler oluyordu ne yapacaktı bana.
"Ne yapacaksın ?"
"Bilmem "
Dedi ve bana yaklaştı.
"Onu batırmana izin vermem "
Diye bağırdım.Hemde çok yüksek bir sesle. Onu sinirlendirmiştim.çok kötü bakıyordu ve zaten kötüydü.
"Sen bilirsin"
Dedi ve boynunu yana yatırıp kütletti. Ve adamlarına kafasıyla beni işaret etti. Birisi zorla ağzımı bantladı diğerleride kollarımı ayaklarımı tuttu.
Galiba şuan anlamıştım ne yapacağını ama izin veremezdim. Adam bana yaklaşmaya başladı bende çığlık atmaya başladım. Boğazımdan çıkıyordu sesler. Çırpınmak istiyodum ama olmuyordu.Adam geldi.
Amacına ulaşmaya başlamıştı. O istediğini yapıyor ben hareket dahi edemiyodum çığlık atabiliyodum sadece.
****
Amacına ulaşmıştı bir kadının daha ruhu ölmüştü.
O dokunmuştu saniyelerce dakikalarca saatlerce. Ben çığlık atmıştım. Yardım mı ? Yok . Bir yerden sonra çığlıklar ağlamaya dönmüştü. Şuan nasıl olduğunu bilmediğim halde yerdeydim. Tişört yırtılmış tişörtün altında bir şey yok.
Pantolon yok denecek kadar yırtılmış tı. Ama adamlarda yoktu. Biseyler olduğunu anlamıştım. Şuan titriyodum ve ağlıyodum sessiz sessiz. Belkide ölmek istiyodum. Hiç bir şey bilmiyodum bilmekte istemiyodum. Geceden sabah olmuştu. Hava aydınlıktı. Kapı güçlü şekilde tekmelendi ama hareket etmedim.edemedim. ayak sesleri doldurdu içeriyi sonra sesler ardından tanıdık bir ses.
"Mira burdamısın ses ver!"
Metenin bağırış sesi. Burdayım diyemedim sesim çıkmıyodu.
Gece boyunca yardım dilenmiştim zaten bağıra bağıra. Ben ses vermedim ama o beni buldu. Bir kaç saniye hareket edemediğini hissettim. Sonra
"Burda !"
Diye bağırdı ve yanıma eğildi.
"Mira bana bak. Geçti ağlama. Bak ben geldim. Yok bişey."
Dedi
"Tuğçe Ada Akın Asrın Mira burda"
Diye bağırdı diğerlerinede. Ardından birkaç tane daha ayak sesi duydum sonra duraksadılar.
Bacağımda ceket hissettim.
"Ağlama Mira geçti geçti " dedi ve saçıma dokundu. Adamda dokunmuştu. Çığlık attım.
"Kahretsin ne yapıcam dokunamıyorum bile "
Dedi Mete.
"Mete sen çık ben deniyim "
Dedi ada. Geldi ama geriye doğru kaydım.
"N'apmışlar böyle"
Dedi ada kısık sesle.
"Ada! titriyo Ağlıyo bir şey yapın!"
Dedi metenin çaresiz sesi.ve tekrar geldi yanıma bu sefer tepki vermedim. Bunu görünce kucağına aldı ve bir arabaya bindik.
"Asrın sen sür"
Dedi Mete.
Araba hareket etti ben metenin kucağındaydım.kafamı boynuna gömdüm.
"Geçti, geçti tamammı birşey yok"
Dedi ve kafamdan öptü.
Kafam boynundan geriye düştü ve sonrasında bilincim kapandı.
****
****
Gözlerimi bir hastane odasında açtım. Üstüme yeni şeyler giyindirilmisti. Ne olmuştu neden burdaydım?.
Acılar bir bir akın etti aklıma elime baktım koluma baktım. Ayaklarıma ve bacaklarıma...
Kapı açıldı. İçeri Doktor girdi. Erkek doktor.
"Nasılsın?"
Cevap vermedim konuşmayı da düşünmüyordum.
"Anladığım kadarıyla kötüsün ama senin utanmaman lazım sana yapanların utanması lazım. Aksine sen kötü olursan bu onları sevindirir."
Dedi. Söyledikleri o kadar umrumda değildi ki.
"Söylediklerin gram umurumda değil bana bunları yaşatan da senin cinsinden sonuç olarak ve odadan çık !"
Dedim ifadesiz ruhsuz bir sesle ve yüzle. Odadan çıktı. Yatakta kolumda serum vardı ve bitmişti. O yüzden çıkardım. Ve cenin pozisyonunda kapıya arkamı döndüm. Yarım saat sonra kapı çaldı ve içeri birileri girdi. Kapı kapandı. Arkadaşlarım gelmişti. Mete karşıma oturdu Akın ve asrın 2 li koltuğa oturdu. Ada ve Tuğçede tekli koltuklara oturdu. Hepsi karşımdaydı.
"Nasılsın ?"
Diye sordu Mete.
Bir kaç dakika geçti ama hiç konuşmadım ve hiç biriyle göz teması kurmadım. Metede dahil.
"Ne yaptı o pislik herif sana ?"
Diye yarama tuz bastı Mete. Zaten biliyodu.
Hiç kurmadığım göz temasını bu sorusuyla kurdum.
"Çokmu merak ediyosun veya gerçekten bilmiyomusun tecavüze uğradığımı "
Dedim acı sesle.
"Özür dilerim Bir an sinirlendim ben o yüzden öyle konuştum."
Dedi.
"Önemli değil ya nasıl olsa yeni girdim gruba canım o kadar önemli değil.kendimi bir şey sanmıyim sonra."
Dedim.ve devam ettim.
"Ayrıca özürün bir şey değistirmicek. Değiştirecek mi ? Şuan olduğum durumu , halâ titreyen ellerimin bacağımın titremesini durduracak mi ? Utancımı geçirecekmi ? Hayır. "
Dedim.
"Mira Mete gerçekten pişman "
Dedi ada.
"Ya siz neyi kafasını yaşıyorsunuz! Şuan arkadaşınızı koruyosunuz. Bana bakmadan geldiğim duruma bakmadan bana onu savunuyorsunuz. Şimdi bence biraz düşünün bana kurduğu cümleleri düşünün öyle konuşmasaydı ben gecenin bir yarısı duşa girip saatlerce ağlamicaktım , evde sürekli aklıma geldiği için bunalmicaktim ve dışarı çıkmicaktım ! "
Dedim. Metede dahil hepsi şok içinde bana bakıyordu. Pot kırmıştım galiba.
"Mira sen -"
Tuğçenin lafını kestim.
"Dışarı çıkın !"
Dedim.
Sustular ve gitmediler.
"DIŞARI ÇIKIN !"
Diye bağırdım ve hepsi çıktı. Kapı açıldı tekrar.
"Size dışarı çıkın dedim anlamıyomusunuz !"
Dedim çünkü onlardan birisi olduğunu düşünüyordum. Ta ki Ekin bana sarilana kadar.
"Mira benim"
"Pardon ben diğerleri sandım seni"
"Önemli değil nasılsın?"
Yatakta kaydım biraz ve yanıma oturmasını isaret ettim.
Oturdu ve başımı boynuna gömdüm ve ağlamaya başladım.
Yarım saat sonra kapı çaldı. İçeri Mete girdi. İlk bana baktı zor bir şekilde yutkunduğunu gördüm. Sonra konuştu.
"Mira senin için önemli mi bilmiyorum ama adamlar yakalanmış. Birde şey yarın mahkeme var."
Dedi. Sadece kafamı salladım.
"Ekin,biz mirayla yanlız kalabilirmiyiz biraz ?"
Dedi Mete. İstemiyordum ama ağlamaktan konuşacak halim bile kalmamıştı. Ekin yavaşça kalktı ve odadan çıkıp kapıyı kapattı.
"Mira daha iyimisin?"
Dedi. Kafamı salladım. Ama olumsuz yönde.
"Özür dilerim benim yüzümden oldu."
Dedi. Bir lafı yüzünden buraya kadar gelmişti durum. Nasıl affedebilirdim.
Yine kafamı salladım ama bu sefer olumlu yönde. Biraz bekledi.
"Artık konuş Mira lütfen "
Dedi. İstemsizce ve zorlukla dudaklarımı ayırdım ve konuştum.ilk defa yüzüne bakıyordum.
"Ne dememi bekliyosun Mete? SENİN yüzünden geldiğim durumu görmüyomusun ? Umarım ne yaptığının farkındasındır. Bir kız senin yüzünden saçma sapan ama ağır lafların yüzünden gecenin bir yarısı krize giriyodu ve girmemek için dışarı çıktı ama ne oldu ? "
Sertçe yutkundum metede farketti.
"ŞEREFSİZİN BİRİ kızı kaçırdı sonra ne yaptığını zaten biliyorsundur bence ?"
Dedim. Mete girdi araya.
"Neden öyle konuştuğumu bilmiyosun Mira ama sende şuan bana ağır konuşuyosun."
Birde kendini savunuyordu.
"Mete herşeyi de ama bana kendini savunma o kadar haksızsın ki."
Dedim.
"Mira..."
"Ne var ne ! Niye konuştun öyle varmı bir MANTIKLI açıklaman ?"
Dedim ve biraz bekleyip yine konuştum.
"Yok işte ama sen halâ kendini savunuyosun. Yeter Mete. Yeter. Belkide o gruba hiç girmemeliydim. Girmeseydim bunların hiçbiri olmicakti."
Dedim.
"Mira açıklamam var ama söyleyemem."
"Tamam söyleme. Kendine iyi bak çünkü beni son görüşün olabilir hastaneden çıkar çıkmaz okuldan kaydımı aldırıcam ve hepinizle irtibatı kesicem. Senin yüzünden diğer arkadaşlarımla bile konuşamicam çünkü sana yerimi söylerler.Şimdi dışarı çıkarmısın?"
Dedim.
"Beni hatırlamıyomusun Mira? En yakın arkadaşını ? En yakın okul arkadaşını yedigimizin ayrı gitmediği arkadaşını hatırlamıyormusun? Mete Terkin hiçmi tanıdık gelmedi hiçmi hatırlamadın?"
Anılar beynime akın etti. Mete. Her zaman destek olan hasta olduğumda ailemden önce ilgilenen canım sıkkınken beni güldüren sıkıldığında sırf ben eğleneyim diye dedikodu yapan O değerli erkek arkadaş. Ama ben unutmuştum ve o buna alınmıştı. Halbuki belkide o beni görür görmez tanımıştı. Ben nasıl unutmuştum. Nasıl affedecekti beni ? Veya ben nasıl affedecektim onu ?.