2. Bölüm

Korkunç bir baş ağrısı ile gözlerimi araladım. Ne olmuştu bana başımda olan bu insanlar da kimdi ve en önemli soru ben neredeyim?

Yavaş yavaş bilincim yerine geldiğinde korkuyla sıçradım uzandığım yerden. " Neredeyim ben, burası neresi, siz kimsiniz?" diye bir bir soruları sıralarken tepemde dikilen iki tane zebellah gibi 2 metre boyunda insan duruyordu. Önlüğünden anladığım kadarıyla doktor olan genç hanimefendi sarı saçlarını arkaya savurdu ve "Elfida hanım lütfen sakin olun ve arkanıza yaslanın başınızı sertçe zemine çarptınız bu şekilde muayene edemem sizi" dedi. Kaşlarımı çatıp biçimli suratına baktım. Bu kimdi adımı nerden biliyordu ben neyin içine düşmüştüm kafayı yemek üzereyim.

" Siz kimsiniz ben neden buradayım.B-ben en son koşuyordum sonra bir araba belirdi önümde daha sonrasını hatırlayamıyorum. Lütfen bana bir şeyler söyleyin ismimi nerden biliyorsunuz bırakın beni gideceğim " diye kalktığım anda tekrar yerime mıhladılar beni. "Bırakın beni diyorum size" diye bağırdım. " Bırakın gideceğim sizi dava ederim hemen beni bırakıyorsunuz " avazım çıktığı kadar bağırıyordum. O esnada kapı sertçe açıldı. Kadrajıma orta boylu kıvırcık sarışın bir adam girdi. Bu da kimdi böyle. Allah'ım beni şu anda alabilirsin yanına sesim çıkmaz.

" Ooo kayıp prensesimiz gözlerini açmış. Ama söylemeden edemeyeceğim ne cırtlak sesin varmış be" dedi sırıtarak. Alık mıydı bu çocuk ben ortada komik bir durum göremiyordum. Derin bir nefes aldım başımın ağrımasını umursamayarak. " Bakın siz kimsiniz bilmiyorum beni bırakın gideyim kaçmam gereken konular var" . Alık cocuk kahkaha attı.

"Vaay aynı zamanda komik de sevdim " dedi göz kırparak. Tekrar ayağa kalkmaya yeltendim bu defa beni durduran zebellahlar değil kapıdan giren uzun boylu ela gözlü simsiyah saçlı bir adamdı. Sinirle üzerime doğru geliyordu. "Hepiniz çıkın dışarı"diye kükreyince odadakiler koşarak çıktılar. Kafasını çevirip kapının kapanmasını bekledi. Tekrar üzerime yürüdü ben yatakta geri geri giderken sırtımın daha da gidecek yer olmadığını işitir gibi oldum. Tam dibimde durdu sanki gökdelenin en üst tepesine bakıyormuşum gibi hissediyordum. "Sen" dedi tıklayarak üzerime eğildi. "Sen neye sebep olduğunun farkında mısın?" gözlerim doldu korktuğumda gözlerim dolardı hep. İşaret parmağını neredeyse gözüme soracaktı. "Ben ben bilmiyorum kosuyordum s-sonra siz önüme çıktınız ben hatırlamıyorum sonrasını. B-burda uyandım. "

"Kes zırvalamayı" diye bağırdı aniden. Olduğum yerde sıçradım. Evet bu huyumdan nefret ediyorum ama ben buydum işte. Ağlak bir kız. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu ve ben buna engel olamıyordum. Derken tekrar kapı açıldı içeri seçebildiğim kadarıyla uzun saçları kalçasına kadar uzanan sarışın mavi gözlü bir kız girdi. Sinirle adama baktı. "Abi yeter " diye bağırdı kendini bana siper ederek. " Sinirini ondan çıkarma bir açıklama bile yapmadan onu burada tutuyoruz ve üstüne sen kıza bağırıyorsun onun ne suçu var" . Sevdim bu kızı gözyaşlarımı kazağımın ucuyla silip tepemde hala dikilmekte olan şeytana baktım. Gözlerini kapatıp derin bir nefes çekerek uzaklaştı odadan. Kız gülümseyerek yanıma oturdu.

" Merhaba ben Deniz" dedi cıvıl cıvıl sesle "Az önce gördüğün yakışıklı ama insancıl olmayan kişi ise benim abim olur. "

" Elfida ben " dedim burnumu çekerek.

"Biliyorum Elfida. Buradaki herkes seni tanıyor. "

"Nasıl yani" dedim hayretle "beni nerden tanıyorsunuz "

"Şimdi şöyle ki Elfidacım sana biraz saçma gelecek ama hatta bana da çöl saçma geliyor sen bizim aradığımız kızsın. " Bu da ne demek oluyor böyle ben nasıl bir oyunun içine düşmüştüm...

Elfida'yı artık zor zamanlar bekliyordu kaderi tam şu anda yeniden yazılıyordu.