6 sene önce

Yaş:16

Merhaba ben Firuze 16 yaşındayım. Daha bu yaşımda hem annemi hem babamı kara toprağa vermiş bahtsız Firuze...

Bunlar yetmezmiş gibi bundan tam bir hafta önce hayatımın şokunu yaşamıştım.

Daha 16 yaşındaydım ama sırf yetim ve öksüzüm diye zorla evlendiriliyordum hem de 40 yaşındaki bir ağa ya kuma olarak.

Oysa benim yarım kalmış hayallerim vardı.

Mesela Babamın dediği gibi bi Avukat olacaktım. Bu topraklara bu zalim töre ye boyun eğmeyecek hep dik başlı olacaktım.

Ya da Annem gibi güçlü dik başlı bir doktor olacaktım.

Ama bunların hepsi baba yarısı dediğim amcam tarafından paramparça edildi.

Amcama ve töreye karşı gelmek için fazla küçüktüm.

Zaten tek çocuktum bana arka çıkabilecek kimsem yoktu.

Bi Adar abim vardı ama o da artık bu cahil zihniyeti değiştiremeyeceğini anlayınca pes etmişti.

Benim de tutunduğum tek dalım kırılınca artık dik duracak karşı çıkacak gücüm kalmamıştı.

Bir haftadır odamdan çıkmıyordum.

Delirmiş gibi öylece yattığım yatağımın karşısına bakan duvarı inceliyordum.

Kap çalınıp içeri giren kuzenim bile umrunda değildi artık.

"Firuze kuşum?"

Cevap vermedim , duvara bakmaya devam ettim.Yanıma gelip yatağın kenarına oturdu.

"Firuze"

"Ne var bahar"

Bir haftadır ilk defa dudaklarımı aralamıştım.

"Sana bi haberim var"

"Söyle sonra beni yalnız bırak

"Mahir ağa var ya , seni kendine istemiş"

"Ne!?"

Yataktan hızla doğrulunca belime giren sancı ile inledim. Bahar hemen yerinden kalkıp doğrulmam için yardım etti.

"Mahir ağa kim?"

Dedim yüzümü buruşturarak.

Acaba yine hangi gurursuz beni kuma olarak istemişti.

"Tokaslan aşiretinin ikinci oğlu"

"Neden böyle bir şey yapmış"

"Babası seni kuma olarak vermek istememiş"

"Haberi yok mu?"

"Bilmiyorum ama birazdan imam nikahı var , haberi vardır herhalde"

"Bu kadar çabuk mu?"

"Evet,maalesef "

Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda gözünün altında ufak bir morluk olduğunu gördüm.

"Yüzüne ne oldu senin?"

"Bi şey yok"

Telaşla saçı ile kapatmaya çalıştı. Ellerini tutup saçlarını yüzünden çektim. Amcam yine yapmıştı yapacağını.

Amcam asla babama benzemiyordu o hep sinirli agresif ve düşüncesizdi.

İnsan yanından geçmeye korkardı.

Ama babam...

O dünyanın en merhametli en anlayışlı babasıydı yani en azından benim için öyleydi.

Bana hep oku derdi oku ki bu cahil insanların arasında mahvolma derdi.

Okumak çok isterdim ama annem ve babamın ölümünden sonra bir daha okula hiç gitmemiştim.

Amcam izin vermemişti, anası babası olmayan bi kızın sokakta ne işi var demiş okuldan kaydımı sildirmişti.

"Neden vurdu yine"

"Efe yi öğrendi"

Efe baharın İstanbullu sevgilisiydi aynı zamanda merkezdeki hastanede doktor olarak çalışıyordu.

Aslında Efe'nin niyeti ciddiydi Bahar ile evlenmek istiyordu ama bahar evde bunun konusunu bile açmamıştı.

Çünkü biliyordu ki amcam öğrense ikisini de yaşatmazdı.

"Nasıl öğrendi "

"Bir haftadır odandan çıktığın yok,

Dün konağa Efe geldi , babamın beni evlendiriceğini duymuş , babamın karşısında esti gürledi sonra babam silahı çekip beni öldürmekle tehdit edince gitmek zorunda kaldı"

Eli ile morluğu göstererek

"Yine bununla ucuz yırttım, o da dedem sayesinde babamı ikna edip beni evlendirmekten vaz geçirdi

Ve efeyi sevdiğini söyledi uygun bi zamanda ailesini alıp gelebileceğini de söyledi "

Şok içinde dinliyordum sanki bir haftadır uyuyormuşum da şimdi uyanmışım gibiydi , ne çok şey yaşanmıştı öyle.

Bahar'ın anlattıklarından sonra amcamdan daha çok nefret ettim.

Neyseki dedem duruma el atmıştı.

Keşke benim durumuma da el atsaydı ama bu mümkün değildi çünkü artık karar verilmişti.

"Sevindim senin adına"

Dedim kısık sesle. Artık konuşmak bile zulüm gibi geliyordu. Halime güldüm resmen kuma gitmediğim için seviniyordum. Ama nasıl bir adam ile karşılaşacağımı bilmiyordum.

"Firuze böyle yapma lütfen "

"Ne yapayım Bahar! Sadece adını bildiğim bi herif ile evlendiğim için zil takıp oynayayım mı!"

"Bak seni anlıyorum am-"

"Beni anlıyor musun!? Ne saçmalıyorsun ya sen bak bana bak!

Ben senin baban yüzünden bu haldeyim!"

"Benim suçum mu Firuze! Ha ben ister miyim kardeşimin bu halde olmasını ama elimden hiç bir bok gelmiyor !"

İkimizde aynı anda sarılıp ağlamaya başladık, kimin yüzünden bu haldeydik?

Amcam resmen hepimizin hayatını mahvetmişti...

°

Orada ne kadar ağladık hatırlamıyorum.

Ağlamaktan uyuya kalmıştık yarım saat önce Yasemin yengem bizi uyandırıp yarım saat içinde hazır olmamızı istemişti.

Bana giymem için gönderilen elbiseyi bi köşeye atıp annemin doğum günüm için aldığı elbiseyi giydim.

Saçlarımın yarısını kapatacak şekilde annemin eşarplarından beyaz olanı taktım. Bahara baktığımda belli etmemeye çalışsa da çok heyecanlı ve mutlu bir şekilde makyaj yapıyordu.

Sonradan aldığımız habere göre Efe'nin ailesi bir kaç günlük gelmişti ve yarın gidicekti o yüzden onların da imam nikahı bizden sonra kıyılacaktı.

Bahar da benim gibi bir şal takıp masadan kalktı.

"Firuze çok güzel olmuşsun"

"Sen de"

Biraz sonra kapı çalındı ve içeri Adar abim girdi.

"Kızlar gelebilir miyim?"

"Gel abi"

Dedi Bahar Adar abim ile kardeşti.

Adar abim içeri girip dolu gözlerle ikimize baktı. Baharın alnından öpüp

benim yanıma geldi.

"Kurtaramadım seni affet beni abim"

"Abi senin bi suçun yok ki "

"Olsun ben babana söz vermiştim"

Yanına gidip sarıldım o da anında kollarını belime sardı.

"Kendini suçlama abi kader işte nereden vuracağı belli olmuyor "

Cevap vermedi.Sonra hep birlikte aşağıya indik abim en köşedeki koltuğa otururken biz de bize ayrılan minderlere oturduk.

Yanımdaki koca bedene göz ucu ile baktım her şeyi ile benden büyüktü resmen.

Ama o bana asla bakmadan önüne bakıyordu belliki onun da rızası yoktu.

İmamın gelmesi ile ben de bakışlarımı önüme çektim.

"Sen Cahid oğlu Mahir Tokaslan Firuze Candemir'i eşin olarak kabul ettin mi ?"

Gözlerimi sıkıca kapatıp bu yaşadıklarımın bir rüya olmasını diledim ama bu kendimi kaldırmaktan başka bir şey değildi.

Derince yutkunup gözlerimi açtım.

"Ettim"

"Ettin mi?"

"Ettim"

"Ettin mi?"

"Ettim"

"Sen Murat kızı Firuze Candemir Mahir Tokaslan'ı eşin olarak kabul ettin mi?"

"Ettim"

"Ettin mi?"

"Ettim"

"Ettin mi?"

"Ettim"

Gözümden yanağıma bir damla yaş süzüldü...