Gülşah havaalanından direk mezarlığa geçti mezarı bulmuştu ama mezarın başında annesi vardı, mezara sarılmış ağlıyor kızına giymek nasip olmayan gelingini gösteriyordu..

Gülşah bir örtü örttü ve annesine sıkı sıkı sarıldı gözyaşları sel olup mezarın üzerine yağıyordu sanki bu iki acılı kadın canlarını mezara vermişti, Gülşah hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı yanında olamadım diye kendini dövünüyordu, annesi ellerinden tutup bağrına bastı..

Annesi ; Yapma kızım bizde çok ağladık ama böyle olmuyor o artık bizim için melek oldu inşallah yeride güzel olur senin bir suçun yok , kimsenin bir suçu yok taktiri ilahi böyleymiş..

Gülşah; Yanında olamadım ben onu çok yanlız bıraktım ona destek olamadım ne işim vardı o hastayken gittim oralara kendimi hiç affetmicem..

Annesi ; Seni gönderen oydu bize de yemin verdirdi , kimse söylemicek diye sen üzülme güzel kızım senin için çok güzel şeyler söyledi hatta ameliyata girmden önce senin için süslendi ki beni böyle hatırlasın istedi yavrum benim..

Gülşah gözyaşları kuruyana kadar ağladı canı girmişti sanki bir parçası eksilmisti 2 senesini de ayrı geçirmişti...

Allah ım bu nasıl acı sen bana yardım et...