Ahmet hemen arkasından konumun olduğu eve geldi Sevgi kısa zamanda evlerini de tarif etmiş annesinin rengarenk güzel kokulu çiçeklerinden bahsetmişti, ama bahçeye girince çok üzülmüştü çiçekler solmuş bahçe harap haldeydi..

Zile bastı karşısına annesi çıktı onu içeri davet etti senden önce kızımın en sevdiği arkadaşı geldi ona da emanetini verdim dedi sende içeri gel istersen Sevgi nin odasına sende bak dedi..

Ahmet zorda olsa içeri girip odasına girdi hersey bırakıldığı gibiydi kitaplar masanın üstündeki proje olduğu gibi duruyordu, sanki Sevgi gelip çalışmasını bitirip hadi şimdi kahvemizi içelim dediğini hayal etti ay parçasının odası da kendisi gibiydi rengarenk neşe doluydu..

Ama bu odada o koku vardı yine içine işlemişti Ahmet in, Allah ım yine mi başlıyoruz bu koku burda da kokuyor iyice paranoyak oldum diye söylendi..

Çok üzülmüştü ama söylemeden yapamazdı annesi ona emanetini vermişti..

Ahmet; Teyzem sizi üzmek istemem ama kızınız bana bu evi tarif ederken annemin bir bahçesi var eğer bende cennete gidersem bende aynı bahçeden yapmak istiyorum derdi ama girerken baktım sizin bahçeniz solmuş eğer biyerden bizi görüyorsa ve bahçeyi unutmuşsa nasıl yapacak aynı bahçeyi teyzeciğim... dedi elini öpüp ayrıldı..

Çok severdi bu bahçeyi herkes gittikten sonra annesi bahçeye girdi hem ağlıyor hemde bahçeyi eski haline getirmek için kollarını sıvıyordu...

Benim kızım isterde ben yapmam mı diyerek bahçeyi gözyaşlarıyla sulamaya başladı...