Ahmet te kızı görünce şapkasını çıkarmış saçlarını düzeltmiş kendine çeki düzen vermeye çalışmıştı ama kız korkup geri dönmüştü korktuğunu anlamıştı neolabilirdiki bu sıralar diye düşündü çok fazla canilik vahşet haberleri vardı..

Yolun sonuna kadar gidip ordan dönmek gibi bir alışkanlığı vardı daha da şapkayı takmayayım bari de kimse korkmasın diye içinden geçirdi zaten iyice de açılmıştı kafası koku da gitmişti burnundan artık..

Gülşah arabasının camını açmış hava almaya devam ediyordu bu akşam kokuyu da biraz abarttım galiba diye düşündü çünkü kendisi de arabanın camını açmak zorunda kalmıştı..

İlerden şapkalı serseri adam geliyordu ama şapkasını çıkarmıştı, gayet te şık görünüyordu saç sakal uzundu sadece ışığın altına gelmişti daha net görüyordu onu korkulacak bişey yok kızım dedi..

Ahmet birden irkildi yok anasının gözü dedi sanki koku onu takip ediyordu uyuz oldu şapkayı tekrar kafasına taktı ve gerisin geriye hızla hareket etti..

Gülşah; Bu o çocuk cafedeki evet evet o çocuk Ahmet...