Telefonu kapatmışlar dı artık Ahmet neyapcağını düşünüyordu derin derin daldı bugün ise gitmicekti.

Kalkıp aynaya baktı, sahi en son nezaman aynaya bakmıştım diye sorguladı aynada kendine baktı insanlıktan çıkmışım bu ne hal diye söylendi, hemen evden çıkıp bir kuaför buldu eski haline dönmek için..

İçinde buruk bir sevinç vardı hep aynı yerlerde hatta aynı sahilde nasıl olurda bulamadık birbirimizi , içinden gelen tebessüm hissi yüzünü aydınlatmış tı mutluluk diye birsey varmış demek ki diye gülmeye başladı kuaför garip garip bakıyordu yüzüne..

Hiç bakma bende bilmıyorum bu be hal diyiverdi..

Ama biraz zamana ihtiyacı vardı hersey kafasında canlanıyor du ne yapmalıyım nasıl yapmalıyım diye kurmaya başladı, önce burdaki kalan işi bitirip toplu paranı almam lazım, aslında para pul hiç umrunda değildi amaa şimdi bir amacı olmuştu artık hayata dair..

İstemsizce Madrigal den seni dert etmeler dudaklarından mırıltı olmuştu...