Mutluluk dediğinin kısa sürmek gibi bir huyu varmış....

Ahmet ile Gülşah aracına binmeye az kalmıştı, arkalarından beliren 3 kişi onlara doğru seslendi bu saatte hiç tekin değildi onlara cevap verip muhattap olmak...

Hey size diyorum durun bakalım..

Göz ucuyla seslenenlere baktı 3 tane serseri geliyordu, Ahmet Gülşah ın elini iyice sıkı tutuyor du hiç arkana bakma duymamış gibi devam et diyordu, ama korktuğu için değil sevdiği kadını arabaya bindirip güvene almak istiyordu bu saatte etrafta başka kimsede yoktu..

Zaten bu sıralar olaylar cinayetler, bitmek tükenmek bilmeyen caniliklerin önüne geçilemiyordu, insanların artık hiçbirşeye tahammülü yoktu, çocuk çeteleri ne istersen vardı..

Arabayla aralarında 50 metre vardı Ahmet arkasına baktı çok yaklaşmışlardı.

Ahmet ; Hayatım, sen koşarak arabaya bin çalıştır aracı bende arkadan geliyorum hemen..

Gülşah; Olmaz beraber gidelim bırakma elimi..

Ahmet; Şimdi koşmaya başla hayatım hemen lütfen beni dinle hemen polisi ara kapılarını kilitle ben peşinden geliyorum..

Ahmet oldugu yerde durup geri döndü 10 adım vardı aralarında , Gülşah araca doğru koşmaya başladı..

Hayat ne garip..