Zaman nekadar acımasız , ne olurdu sanki en mutlu anlarımızda durup öylece mutlu kalsaydık....

Gülşah, aracın arkadan aldığı darbe ile direksiyon hakimiyetini kaybetmişti, dar bir yoldaydı ya Ahmet in tarafından direğe vuracak tı yada kendi tarafından bariyerlere vuracaktı, yolda savruluyor du bir anlık hamlesi vardı can tatlıydı ama...

Gülşah son bir hamle yapıp direksiyonu sola doğru kırdı ve sevdiği adamın canına karşılık kendi canını ortaya koymuştu, arabayı bariyerlere vurdu ama çok süratli olduğu için bariyerler aracı yolda tutmaya yetmedi..

Aracı bariyerlerden sekerek yoldan ağaçların olduğu bölgeye doğru bir takla attı hersey birbirine girmişti, araba havada asılı kalmıştı sanki, Ahmet bir hamle yapıp Gülşah i yakalamak ona sarılmak istemişti ama savrulan araç buna musade etmemişti..

Kıyamet kopuyor gibi ses çıkmıştı araç takla atarken gözüne yukarıdaki aracın ışıkları vurdu sonra heryer karardı, hersey bir anda olup bitmişti.

Aracın carpmasıyla, gecenin sessizliğine radyoda çalan bir şarkı eşlik ediyordu..

Kalpten kalbe bir yol vardır

Gözünen görünmez sırdır

İkimizin kalbi birdir

İkimizin kalbi birdir

Sen benimsin ben seninim

Sen benimsin ben seninim..

Neşet Ertaş radyoda ses olup tüm dinleyenlerin ruhlarına dokunuyordu..