Hereyer zifiri karanlıktı, aracın yanıp sönen dörtlüsü anlık yanıp sonüyordu kaza yapan bu iki insanın hayatları gibiydi, bir ışık saçıp bir karanlığa gömülüyordu heryer..

Ahmet in ayağından artık kan akmıyor ama omzundan darbe almıştı kafasını da cama vurmaktan hava yastığı kurtarmıştı..

Ölümden uyanır gibi canlanmıştı ağzından çıkan ilk cümle Gülşah olmuştu, elini hemen yanındaki koltuğa attı ama Gülşah koltukta yoktu heryer kan olmuş heryerinde kesikler vardı ama Gülşah neredeydi, biraz bağırıp çağırdı feryat etti ama kimse sesine ses vermemişti..

Okadar acısına rağmen olduğu yerden hareket etmeye çalışıyor, biryandan da Allah im neolur ona bişey olmasın neolursun Rabbim sen bizi birbirimize bağışla diye yalvarıyordu, kalbinden gelen acısı ona güç vermiş arabadan kendini dışarı atmıştı.

Zar zor ayağa kalktı ama Gülşah yoktu ortalarda, bağırıp çağırdı feryatlar ediyordu canı çıkacak gibiydi sanki, etrafa bakarken biraz ilerde onu fark etti..

Ne olur ona bisey olmasın, yoksa ben neyaparım Rabbim..