Ahmetin birden çıkan sesi hastaneyi inletmişti yan oda da Hakan birden uyandı ve yatak ta Ahmet i göremeyince panikle dışarı koştu bişeymi oldu diye düşündü bir de ses duymuştu..

Aranırken Ahmet yan odada yatağın başında ağlarken buldu elini yüzüne atıyor sonra geri çekiyordu cesaret edip yüzünü açamıyordu.

Hakan ; Kanka sen kafayı mi yedin dün akşam ölecektin şimdi herseyi koparmış bu odaya gelmişsin sen neyapıyorsun burda kafayı mi yedin neoldu..

Ahmet ; Hakan neolursun aç Gülşah ın yüzünü ben açamıyorum elim gitmiyor, az önce doktor söylerken ölüm saatini duyup geldim..

Hakan koluna girdi ayağa kaldırdı onun yaşadığı şeyler çok ağır geliyordu artık belliki, onu anlamıştı..

Hakan; Gel bak kanka gel gör bu kızcağız o değil sen yanlış anlamışsın bak kanaman da başlamış , beni niye kaldırmıyorsun olum sorsana bana..

Ahmet; Allah ım sana şükürler olsun sana şükürler olsun Rabbim alan da sensin verende sana şükürler olsun...

Ağlayarak dizlerinin üstüne çökmüştü, hayat nekadar acımasız..