Ölüm le yaşam arasında ki ince çizgideydi ne keskin bir çizgiydi,tüm gücüyle hayata tutunmaya çalışıyordu..

Her kalp atışında kalbinin üstündeki kelebek sanki kalkıp tekrar konuyordu sanki uçup gitse Gülşah da uçup gidecekti bu dünyadan..

Gözlerini açmıştı karşısında oturan Sevgi ye bakıyordu, gülen gözlerle onu izliyordu, başucunda da babası saçlarını okşuyor du, babasını çok özlemişti avuçlarının içlerine kadar öpüp kokladı Sevgi ye tebessüm etmişti ama neden kimse konuşmuyor du..

Doktor ; Hastanın durumu şuanda kritik elimizden geleni yaptık, bundan sonrası Allah a kalmış bizim tedaviye cevap vermesini beklemekten başka çaremiz yok maalesef..

Selim Aysu ve annesi doktoru dinliyordu annesi fenalaştı Aysu koluna girip sakinleştirici vermeleri için hemşire odasına doğru götürdü..

Selim ; Hocam nediyorsunuz yani bize net bişey söyleyin?

Doktor ; Net bisey söyleyemem ama şuanda makolinalara bağlı yaşıyor yaşam destek ünitesinde, ama inanın biz hastanın vefat etmesini bekliyorduk açıklanamaz bir şekilde hayata tutundu ama işimiz zor belkide hoc çıkamayabilir yaşam destek ünitesinden, dediğim gibi Allah tan ümit kesilmez..

Selim daha önce aşık olduğu bu kız için duydukları çok ağır gelmişti gözyaşlarına hakim olamıyordu...