Annesi başında Kuran okuyor sürekli dua ediyordu Allah ım sen evlat acısı gösterme diyordu, ama onun da artık umudu tükenmek üzereydi kendini hazırlamaya çalışıyordu, sahi insan nasıl hazırlayabilir ki evlat acısına en çokta korktuğu şey ona sormaları idi fişi çekelim diye..

Nasıl fişi çekin diyebilirdiki evladına kıyar gibi, kocası için aklından geçirmişti ölüm kurtuluş diye zamanında ama vefat ettikten sonra anladı ki nefesi olsun yeterdi...

Olup bitenleri izliyor ama tepki veremiyordu eli kolu bağlıydı sanki, bedenine hükmedemiyordu sadece düşünceden ibarettir artık sürekli bişeyler görüyordu ama birtürlü gördüğü rüyadan uyanamıyordu..

Kalbinin üstündeki kelebek griden siyaha dönüyordu o nedemek onu bile bilmiyordu...

Hayatındaki yaşadığı günleri geziyordu tek tek çok zamanı olmuştu, hayallerini de geziyordu kalbine konan kelebekle beraber..

Hep beni seven biri olsun bende onu sevim adı aşk olsun istiyordu onu Ahmet ile bulmuştu ama hikayesi yarım kalmıştı, daha beyaz gelinlik ve çocuklar vardı..

O sahildeki gün aklına geldi ilk elini tutması yaşadığı heyecan onu öldürecek di nerdeyse , sonra dudağına gelen bir tat vardı oda en sevdiği adamdan kalmaydı o an dünya dursun istemişti...

Dursun zaman dursun diyorsun

Oyun degilki yaşamak