Ahmet sabaha kadar başında bekliyor Gülşah ın annesini dinlendiriyordu, artık işi gücü de iyice salmıştı, saç sakalda birbirine girmek üzereydi..

Sabahlara kadar düşünüyordu böyle bir olay neden olur benim bir düşmanım mı var bilmediğim ?diye çok sorgulamıştı ama yoktu, sahilde olanların tesadüfsel bir karşılaşma olduğunu sanmıyordu, içini kemiren birşeyler vardı..

Çok canı sıkılıyordu bazen Gülşah a hayatıyla alakalı şeyler anlatıyor çocukluk anılarını anlatıyor du, sanki sus pus durunca onun sıkılacağını düşünüyordu iyice kafayı yemeye başlamıştı deliriş hallerindeydi..

Ona o gün verdiği kelebek kolyesi dikkatini çekmişti boynunda parlıyordu, içinden çok kızıyordu sen bana uğursuz geldin diye kızıyordu, elini kolyeye atmıştı kopartıp camdan atmak istiyordu..

Gülşah olup biteni izliyordu Ahmet kolyeyi değilde, sanki kalbinin üstündeki kelebeği eline almış onu kalbinden koparıp alacak gibi görüyordu...

Lütfen yapma beni yaşatan tek şey o kelebek ..