Gülşah kendi aleminde bütün diyarlara gezmişti son, durağına gelmişti tabutun içinden bir türlü çıkamıyordu çok çırpındı bağırdı çağırdı ama akimse sesini duymuyordu.

Annesi; Tamam makineden çıkartın kızımı artık çok çekti yavrum ölüp ölüp diriliyor ne çekiyor kimbilir, benim yavruma ölüm hiç yakışmaz ben nasıl dayanıcam.. dedi ve yükü ağır gelmişti düşecek gibi oldu..

Selim ile Aysu koluna girmişti teselli etmeye çalışıyorlar dı ama onlar da çok kötüydü şu bir senede nekadar çok şey yaşanmıştı..

Gülşah etrafına bakıyordu babası ile Sevgi tebessüm ediyordu Sevgi elini uzatmıştı en sevdiği arkadaşına babası da onu hazırlamak ister gibi saçlarını okşuyordu..

Doktor la hemşireler gelmişti annesine onay kağıdını imzalattırdılar, gözyaşıyla ıslanmıştı kağıt..

Doktor : Saat 17;17 hastayı yaşam destek ünitesinden çıkarıyoruz..