Artık yolun sonuna gelmişti Gülşah doktor fişini çekmiş son yaşam belirtisi olarak kalbi atmaya devam ediyordu yavaş yavaş, oda artık dayanamıyordu ekranda çizgiler silinmeye başlamıstı..

Ölümün soğukluğunu hissetmeye başlamıştı artık, hiçbirşeyden korkmayan o kız korkmaya başlamıştı titriyordu elleri ayakları buz gibi olmuştu ölümün soğuk nefesi bedeneni sarmaya başlamıştı...

Kalbinin üzerindeki kelebek de artık simsiyah olmuş kanatlarının üstüne yatmıştı onunda gözlerinde yaş vardı, sanki ben kelebeğim benim takdir edilen hayatım zaten kısa ama bu kız ölmesin Rabbim diyordu..

Annesi başında Kuran okuyordu ellerini tutunca soğukluğu hissetti işte o an canı gitmişti kadının içinden bir parça kopmak üzereydi sanki birden irkilip ayağa kalktı yavrusunun bedeninde bir sıcaklık aradı yüzü hala sıcaktı sarılıp öpüp kokluyor gözyaşlarıyla onu ıslatıyordu..

Gülşah bu olup biteni izliyor ama nekadar çığlık atsa nekadar tepki vermek istese de hiçbirşey yapamıyordu karanlıkta kaybolmuş gibiydi, aklına Ahmet gelmişti sahi o neredeydi onu bayadır etrafında görmemişti gözlerinden yaşlar akmaya başladı yaşayamadığı şeyler aklına geldi oysaki ne hayalleri vardı..

Gözleri kör edercesine bir ışık belirmişti hiçbişey göremiyordu..