Ahmet inşaatın balkonunda kafasına dayadığı silaha bakıyordu işte bir tetiğe basıyorsun ve hersey bitiyor hayat dediğin böyle bişey, ya ahiret ne olacaktı sonu olmayan uçsuz bucaksız bir yaşam bekliyordu, yapacağı şeyin affı olmadığını biliyordu..

Aşağıdan kendisine bağıran sevdiği insanları artık duymuyordu bile herkes feryat figan bağırıyordu yapma diye ama o artık sanki başka bir boyuta geçmişti.

Kafasını kaldırıp o muhteşem manzarayı son kez izlemek istedi güneş batıyordu sanki kendi hayatı gibi batıp gidecekti tek farkı vardı o yarın insanlara faydalı olmak için doğacak tı ya sen Ahmet sen neyapacaksın bir gün daha yaşasan amacın nedir kime be faydan var sevdigin insanı bile kurtaramadın oda ölmek üzeredir şimdi diye içinden geçiriyordu..

Kerem gözüne ilişti ağzı burnu kan içindeydi, idam edilmeli böyle insanların vicdanı sadece insanlıkları kalmalı diye düşündü..

Biryandan da ısrarla telefonu çalıyordu sanki son kez iki kelime bu dünyaya borcu varmış gibi, kızarak istemsizce telefona baktı gördüğü karşısında şok olmuştu görüntülü aranıyordu..

Telefonu birden istemeden de olsa açtı, dizlerinin bağı çözüldü dizlerinin üstüne düştü gördüğüm şey hayal olsa gerek diye düşünüyordu, elindeki silahı da fırlatıp attı..

Sanki yağmur yağar gibi ağlamaya başladı Allah ım ne olursun bu gördüğüm gerçek olsun diye dua ediyordu...