Gülşah çırpınıyordu ama elinden hiçbişey gelmiyordu birden bedeninin başına gelmişlerdi, yanındaki myanmarlı kadına bakıyordu oda ona gülümsemeye başladı...

Elindeki sepetteki kelebekleri Gülşah ın bedeninin üstüne ayaklarından başlayarak boşaltıyordu kelebekler üzerine konuyor sanki ruhuna işliyor du kalbinin üstünde ki kelebekte canlanmış kanatları da renk almaya başlamıştı..

En son sepetin içinde kalan kelebekleri avucunun içine alıp kalbindeki kelebeğin yanına bırakmıştı hepsi birleşip kalbindeki kelebeğin canına can katmıştı rengarenk olmuş pır pır kanat çırpıyordu..

Doktor artık ölüm saatini ilan etmek üzereydi yüzünü örtmek için örtüye elini atmıştı ki kalp atışları hızlanmaya başladı makina normal bir insanın kalbinden daha sağlıklı attığını gösteriyordu..

Birden gözlerini açtı sanki rüya görüyordu ama hersey okadar gerçekti ki neolduğunu anlamaya çalışıyordu..

Aysu; Hayatım bak gözlerini açtı teyze benmi yanlış görüyorum kafayı yiyorum galiba..

Doktor da gördüğü karşısında şok olmuştu hemen nabzını kontrol etti herşey normaldi nefes alıp vermesi hersey çok normaldi,annesi şaşkınlık içinde canlanan yavrusuna bakıyor ama tek kelime edemiyrodu nutku tutulmustu..

Odadaki şaşkınlığı sessizliği Gülşah bozmuştu..

Gülşah; Aysu Ahmet i ara Selim hemen hemen ara lütfen..