İkiside birbirlerinin gözlerinde kaybolmuştu yaşadıkları şeyleri sanki birbirlerinin gözünde tekrar yaşamıştı gözyaşlarını tutamadılar dalıp gitmişlerdi..

Garson da onlari takip ediyordu ve konuları da biliyordu yine o kötü anılara daldılar diye yanlarına gidip ; Evet ne yiceksiniz size ne hazırlatim! diyerek ikisinide rüyadan uyandırmıştı

Nekadar da büyük badireler sonunda birbirlerini bulmuşlar ölüm ve yaşam arasındaki ince bir cizgide yaşamışlardı, Gülşah nekadar sorsalar iç dünyasında veya arafta yaşadığı şeylerin kimseye anlatamamıştı myanmarlı kadın öyle istemişti çünkü..

Ahmet ceketinin cebinden sevdiği kadın için aldığı hediyeyi çıkarmıştı ikisinin ve çocukları baş harfi olduğu sonsuzlukta birleştirdigi kolyeyi çıkarıp takmıştı, Gülşah bugün mest olmuştu..

Gülşah; Hayatım artık mutluluktan uçmak üzereyim sen benim herşeyimsin..

Yemeklerini yediler saatlerce konuştular düğünlerinden bahsettiler çocukların doğumundan , onların ilk müjdesini almasından bahsediyorlar gülüp eğleniyorlardı artık kötü günler den hiç bahsetmiyorlardı..

Ahmet; Seni çok seviyorum aşkım hep yüzün gülsün istiyorum..

Gülşah; Bende seni çok seviyorum hayatım bende senin yüzün gülsün istiyorum, hersey çok güzeldi çok mutlu oldum, ama artık bende sana sürpriz yapmak istiyorum sahilde biraz yürüyelim mi orda söylemek istiyorum..