Hayat nekadar acımasız mutluluk insanın kursağında kalırmı hiç demekki kalıyormuş, çok mutlu olanlar hep cezalandırılıyor artık..

Kerem zaten mevcut ceza sisteminden dolayı kimse ölmediği için çok fazla ceza yememişti en iyi avukatları tutmuştu , çok ceza almadığı gibi üç ay önce iyi halden tahliye olmuştu..

Cezaevinde ıslah olacağına iyice kinlenmişti hastalıklı beyni onu cesaret edip de yapamayacağı şeyler için zorluyordu ,nerdeyse çıktığı günden beri Gülşah ı takip ediyordu..

Bu akşamda Gülşah ın peşine düşmüştü cafeye kadar takip etti, onları çok mutlu görünce cafede deliye dönmüştü ben mjtlu degilsem sizde olamayacaksınız diye içinden geçiriyordu , mutluluklarını mahvetmek için çoktandır kafasında düşündüğü şeyi yapacaktı..

Ahmet; Neden önümüzü kesiyorsun kimsin sen ne istiyorsun al para istiyorsan cüzdanımda baya para var..

Kerem şapkasını çıkarıp yüzünü göstermişti ama elindeki silahla parlıyordu yağmurda sıkıca kavramış gözlerindeki nefret görünüyordu resmen..

Kerem; Para mı parayla ne işim olur benim ne dememistin sen bana kaç para eder senin sevgin dimi, şimdi ben sana soruyorum sen ne verirsin sevdigin için? diyerek silahını Gülşah a çevirdi..

Gülşah ; Yeter artık senin yüzünden neler yaşadık neler senin canını da bağışladı daha bizden ne istiyorsun defol git polisi arıyorum yoksa..

Gözlerindeki nefret nerdeyse ateş saçıyordu..