Kerem girdigi cinnet halinden çıkmıştı yaptığı şeyi farkedip koşmaya başladı öyle hızlı koşuyordu ki sanki kendinden kaçıyor gibiydi biraz daha koştu sonra birden durdu pişmanlığın verdiği korkuyla ölecek gibiydi , sonra bir el silah sesi daha duyuldu..

Bu insanlara ne oluyordu istedikleri olmayınca kolayca can alıyorlar taciz tecavüz ne varsa kendilerine hak görüyorlardı sanki dünyanın hakimi oluyorlardı birden, kimisi elindeyken sevdiğine değer vermez elinden gidincede ne eziyetler yaşatırdı hiç sormuyorlardı bu insanların ne hayalleri vardı ne yaşayacak günleri vardı umurlarında değildi..

Heryer kan olmuş yağmurda daha çok hızlanmıştı Gülşah bağırıyor ne olur beni bırakma diye ağlıyordu..

Ahmet ; Üzülme sevdiğim çok mutlu oldum ben seninle çocuklarımıza iyi bak.. diyerek sanki son sözlerini söylüyordu

Gülşah ; Hayır hayır beni bırakma hayatım yalvarırım sana beni bırakma ben sensiz yaşayamam kızlara nederim aşkım dayan lütfen , yardım edin ambulans çağırın lütfen yardım edin lütfen ..

Ahmet ; Ah bu koku beni öldürecek demiştim sana ben hayatım! dedi tebessüm ederek

Ahmet ; Hayatım bir kadın var yanında sen onu tanıyormusun bak işte elinde kelebekler var rengarenk nekadar güzeller..