Ahmet bütün umutsuzluğunu cebine koyup cafeden ayrıldı eve gitmesi gece 1 i bulacaktı, çok canı sıkılmıştı burdan da bisey çıkmadı garsona numarasını bıraktı çok rica etti eger gelirse lütfen beni ararmısın diye ısrar etti, garson da saolsun onu kırmadı..

Gülşah da arabasının olduğu yere Selim ve Aysu ile beraber geldi arabasını alıp eve doğru yola çıktı bir annesi vardı onu bekleyen oda onun için çok üzülüyordu..

Babası üniversitede okurken vefat etmişti evin tek çocuğuydu annesiyle birbirlerine sıkı sıkı sarılmışlardı, her türlü zorluğa göğüs germişlerdi..

Annesi balkondan geldiğini gördü hemen kapıyı açtı..

Annesi; Kızım sen neden telefonlarıma bakmıyorsun meraktan öldüm burda..

Gülşah; Özür dilerim anneciğim bugün zor bir gündü.. diyerek annesini gecistirdi normalde herseyi anlatır hiç sır saklamzdi annesinden çünkü en büyük dert ortağıydı..

En zor zamanlarında annesi onu teselli etmişti ona destek olmuş onu sevgisiyle iyileştirmişti..

Annesi; Var biseyler ben kızımı bilirim ama geç oldu yarın anlatmak istersen anlatırsın bitanem.. dedi..

Gülşah; Tamam sultanım diyerek.. kocaman bir öpücük aldı..