Gülşah Aysu yu kıramamış bütün organizasyonu üstlenmişti şuana kadar herşey istediği gibi gidiyordu ama bu yardım işini de ekleme yapmak lazım nezaman yapsam acaba diye düşündü sonra aklına başka bir fikir geldi..

Kosarak çıktı olayı takı olarak değilde, nişanı bölmeden halledecek ti konuyu hemen 2 sokak ötede büyük japon pazarı yazan dükkan vardı, ordan şekilli bir sandık gibi bisey buldu hemen üzerine baş harflerini yapıştırdı ve elinde sandıkla gelin odasına girdi..

Aysu, Selim ile baş harflerinin olduğu sandığa şaşkın şaşkın bakıyordu..

Gülşah; Ben size dedim o iş bende nişanı takı için bölmek olmazdı bende onun için anons yapıcam bu sandığı da çıkışa koyup başında da ben olucam nasil fikir..

Aysu; Kızım ben 40 yıl düşünsem bulamazdım böyle birsey çok iyi olmuş Selim gelsin onada söylerim.

Aysu azında lafı evlenip geveliyordu bisey söylemek istiyordu ama bir türlü söyleyemiyordu..

Gülşah; Söyle bebeğim seni dinliyorum hazırım bugün moral bozmak yok gün senin günün..

Aysu ; Az önce Selim i Sevgi aradı oda geliyormuş valla benim haberim yoktu sonuçta teyzesinin kızı bisey de diyemedim..

Gülşah birden bozulmuştu en yakın arkadaşı çocukluğu gençliğinde herseyini paylaştığı ama en büyük ihaneti yaşadığı kişiydi sevgi , kendini topladı bugün olmaz diye içinden geçirdi.

Gülşah; Hiç sıkıntı yok hayatım tek sıkıntı teyzelerin masasına bir sandalye daha lazım olacak dedi gülerek

Aysu ; Sen onu iki sandalye yap hayatım yanında bir arkadaşıyla geliyormuş ..

Gülşah; Emredersiniz prensesim.. diyerek odadan rüzgar gibi çıktı... karşılaşmak dahi istemediği bir insana yer ayarlamak zor gelmişti ama yapacak bisey yok bugün moral bozmak yok diye kendini teselli etti..

Hayat bazen böyle işte neyaparsın acıda tatlıdır sonuçta zamanla seversin...