Hakan kankasını aramış nerde olduğunu öğrenmişti o cafeye gitmisti yine, mudavimi olmuştu oranın Hakan kanka uzak değil mi dedi ama gelince görüşürüz sen gelme diyince sen konum at biraz vaktim var çıkışta Burçak la arkadaşını alıcam olmazsa taksiyle dönsünler dedi..

Ahmet ilk oturduğu masada kafası sürekli kapıday dı içinde hep bir umut vardı ama anlamıyordu içimdeki neyin umudu ne besliyor bu duyguyu bir bilinmeze doğru yol alıyordu, nerdeyse 20 gün olmuştu izni bitmiş 10 gün daha istemişti takıntı olmuştu bu durum onun için, ama aşk da kolay değil diyordu kendi kendine..

Hakan içeri girdi ve yanına oturdu ..

Hakan ; Kanka kızı ilk gördüğün yer dimi burası?

Ahmet; Evet ama gördüğüme sevinim mi üzülimmi bilemedim..

Hakan; Farkındayım hiç kolay değil ama en azından bir umudun var be kanka bana bak hiç olmucak bir sevdam var yüzüme bile bakmıyor.. dedi

Ahmet; İçimden de senin dediğin gibi bir ses geliyor devam et sonu güzel olacak diye ama bazende yoruyor beni aramak be kanka, senin neyin var senin de yüzüne bakmasınlar nereye gitsek bütün hatunlar sana bakıyor ama sen pas vermiyorsun..

Hakan; Evet ama ben onları değil sadece bir kişiyi istiyorum tek bir kişiyi o senden daha kötü bir arayış içinde olmucak bir şeyin peşinde...

Ahmet; İnşallah gönlünce olur kanka çok sevinirim gönlüne düşenin gönlüne düşersin inşallah..

Amin amin inşallah...