2 senenin sonunda bu konuyla ilgili ilk defa konuşuyorlardı Gülşah nefretinden hesap sormamış, Sevgi ise yerin dibine girmiş ordan çıkıp da özür dileyecek af dileyecek yüzü bulamamıştı..

Sevgi ; O doğum gününde beni ifşa etmediğin için sana çok teşekkür ederim bukadar nefret ederken bunu bana yapmadığın için sana nedesem nasıl ulaşıp af dilesem bilemedim ama cok utandım ...

Gülşah; Biz birbirimizi gerçekten tanımamışız ben sen veya başka biri olarak değil hata yapmış bir kız olarak baktım olaya o yüzden sansürledim seni o damgayı yeme diye ,yoksa seni bir kaşık suda bogardım şimdi defol gözüm görmesin seni düşün yakamdan... derken gözlerinden yaşlar bosaldı yine aynı güne tekrar dönmüştü..

Sevgi; Sen ne zannediyorsun ben cokmu mutlu oldum her gece sen geliyorsun aklıma her sabah aynada sanki seni görüyorum aynada, albümleri karıştırınca hep sen varsın hiç kolay değildi kaç kere intihar etmeyi düşündüm biliyormusun, aslında bana teşekkür etmelisin seni yaptığım pislik le o aşşalık adamdan kurtardım evlensen başka biriyle belki hamile bir şeklide ihanet edecekti..

Gülşah gözlerindeki yaşları durduramıyordu hala başka şeyler anlatıyor du yaa ben seni o adam dan daha çok sevdim beni başkasıyla aldatsa senin omzunda aglamak isterdim ilk sana gelirdim sen biliyormusun diyor ben neler yasadım, kimin ne yaşadığını bir Allah bilir diye söylendi..

Kimse sormuyor sen ne yaşadın...