Sevgi çocukluk arkadaşına birden sarıldı hıçkırarak ağlamaya başladı sıkı sıkı sarılmıştı..

Sevgi ;Bana vur bagir çağır küfür et, eskiden saçlarımı cekerdin kızınca yine yap ama neolursun susma affet demiyorum ama en azından bana böyle bakma yalvarıyorum sana ben çok pişmanım neden yaptım niye onun tuzağına düştüm sözlerine aldandım bilmiyorum..

Gülşah ın ona alıp hediye ettiği kokuyu sürmüştü çok güzel kokuyordu sanki onun için üretilmiş gibiydi, çaktırmadan kokusunu içine derin derin çekti ama yapamazdı affetmek olmazdı ozaman yaşadıkları neolacaktı çektiği acılar neolacakt..

Sevgi; Ben yaptıklarımdan çok pişmanım ogunden sonra hayatıma kimseyi alamadım kimseyi sevmedim seni sevdiğim yaptığım hata beni kaç kere intahara sürükledi bilmiyorsun ben kaçkere öldüm..

Gülşah kendini geriye çekip sevginin kollarından kurtardı ikisi de hıçkırarak ağlıyordu, seni neden ifşa etmedim çünkü senden kalan son dostluk kırıntılarını da oraya harcadım, seni insanların hunharca söylemlerine muhatap etmek istemedim en son kırıntılardı cebindeki..

Aslında hala çok seviyordu ama olmazdı geriye dönüş yoktu...