Gülşah eve doğru yola çıkmıştı ama içinden gelen bir korku panik atağını tetiklemiş nefes almakta güçlük çekiyordu , ya ölseydi ben nasıl bu yükle yaşardım hayattayken bile bana yüklediği acı katlanılmaz dı zaten, ya benim yüzünden başına bisey gelseydi diye kendi kendini suçlayarak gidiyor biyandan da derin nefes almaya çalışıyordu...

Kendini herzamanki yerine sahile doğru attı arabayı zar zor park edip kendini araçtan tan dışarı attı, hala nefes almakta güçlük çekiyordu sanki sahildeki kayalıklara biran önce yetişemese ölecek gibi hissetti kendini..

Hava rüzgarlı idi zaten yataktan kalktığı gibi çıkmış üstünde pijamaları ve bir hırka vardı yüzüne vuran soğuk rüzgar biraz kendine getirmiş denizin verdiği o mis gibi kokunun verdiği rahatlıkla gevşemiş panik atağını atlatmıştı telefonu nu kurcalayıp şuanda ne dinlemek istiyorsa onu ayarlayıp müziğin sesini sonuna kadar açtı.

Ne kağıt kalemsiz olmaya bilir..

Nede ben sensiz kalmayı

Neden bir dert biter, diğeri gelir?Ateştir bu , iyi bilir yakmayı..

Kuşların anladım da .....

Senin kanatların yok, sen nasıl uçtun da gittin??

Kırık cam misali hatalarım acıtır..

Seni böyle mi kaybettim..

Bul beni kaybolmuşum

İzim silinmiş, dilim suskun, susmuşum

Bak bana mahvolmuşum

Senden kendini almayı unutmuşum..

Bul beni kaybolmuşum

Gecem günüme karışmış, bir hoşum

Sanmaki sarhoşum..

Ne var ne yoksa yıkıldı içimde, bomboşum..

Pera dan sensiz beni son ses dinliyor biryandan da bağıra bağıra söylüyordu..

Babasi gelmişti aklına onuda çok özlemişti..

Babacığım sen benim doğal sakinlestiricimsin derdi hep saçını okşar sakin ol yavrum derdi...

Babam varlığın yeterdi bana, bak bana kaybolmuşum..