Selim odada sevginin yanındaydı onun da canı çok yanmıştı, en çok da Sevgi yi severdi çocukluklari nerdeyse beraber geçmiş sanki kuzen değil kardeş gibiydiler, gözlerinden akan yaşı durduramıyordu..

İçeri Aysu girdi sevdiği adamı o halde görünce onun da gözlerinden yaşlar boşaldı sarılıp beraber ağlamaya başladılar Sevgi nin uyandığını farketmemiş lerdi..

Aysu ; Bizimki havalanına doğru hareket etmiş yoldaymış dilimin ucuna geldi ama bişey diyemedim çok üzülürdü gerisin geri gelirdi buraya sence söyleyelim mi hayatım.?

Selim; Hayatım doktor bir süreçten bahsetti bilemedim bende söylesek mi diye..

Sevgi uyanmış herseyi duymuş tu konuyu da anlamıştı demekki Gülşah ı yoldan çevirecek kadar ciddi bir durum varmış diye düşünürken

Sevgi ; Hayır aramayın bırakın gitsin yoluna önce bana anlatın neler oluyor kesinlikle benden bisey saklamayacaksınız yoksa size hakkımı helal etmem.. dedi sessizce

İkisi de şok olmuştu Sevgi ye doğru döndüler sorma ne olur der gibi bakıyorlar, gözlerinden anlaşılıyor durum ciddiydi sessizlik çökmüştü üstlerine..

Sessizliği ısrarla çalan telefon sesi bozmuştu Sevgi nin telefonu çalıyor du arayan da Gülşah tı sanki içine doğmuştu olanlar..

Sevgi kaç senedir bu telefonu bekliyor gibiydi sahi kaç yıl olmuştu? 2 sene 3 ay geçmişti gözleri doldu herseyi unutmuştu ağlayarak telefonu açtı..

Gülşah; Ben yola çıkıyorum hakkını helal et kendine iyi bak ben dönünceye kadar iyileş yoksa canına okurum...