Hakan Ahmet in yanında kalmıştı biraz ordan burdan sohbet muhabbet ettiler Hakan durdu duramadı o soruyu sordu..

Hakan ; Kanka hala aramaya devam ediyormusun artık hiç seni gülerken görmüyorum ararkende umudun olmadığını bilsende tebessüm ediyordun bisey mi oldu..

Ahmet; Umudumu kaybettim yavaşyavaş yüzüde silinmeye başladı gözümden, olum yolda görsem tanımadan yanımdan gecmesinden korkuyorum biliyormusun en çokta o zoruma gidiyor...

Hakan ; Ben bilirsin genelde umsutsuz bir insanımdır ama senin bu işi ilk duyduğum andan beridir hep bir umudum vardı Lanka inan laf olsun diye söylemiyorum sana umut vermek içinde söylemiyorum belkide aptala malum olur derler bendeki de o hesaptır ne dersin.. dedi gülsün neşelensin istiyordu..

Ahmet ; Çok kafa yordum ama artık nasip dedim şimdi daha çok icerde yatan kızı düşünüyorum annesi babası perişan halde, isteyerek gidip direğe vurdu ölmek için, bi gör ay parçası bir kız maşallah kazayı bir şekilde atlattı ama az önce ben oradaydım gecmis olsun demek icin odaya girdim konuşuyorduk birden fenalaştı doktoru çağırdık anne baba feryat figan ağlıyor çok üzüldüm olum çok üzüldüm.. bide kızcağız beyin tümörüymüş zaten..

Sen ölümü kovalıyorsundur ama, zaten ölüm peşinde haberin yokk..