Ahmet hayatında hiç bukadar üzülmezmişti ne güzel ilk defa bir insan için faydalı bir şey yapmış ve hayatı kurtulmuştu ama aynı insan tekrardan ölümle karşı karşıya kalmış bide ilk krizini yanında geçirmişti bende mi bir terslik var kime el atsan biseyler oluyor diye düşündü koşar adım arabaya bindi..

Biran önce sahile gidip şapkasını takıp içine dönmek içine kapanmak hesaplaşmak ve kendisiyle tartışmak istiyor du araci son sürat sürüyordu, çok hızlı sahile gelmişti en çok ta Gülşah tan da vazgeçmişti zaten bu derdi bile kendine yetiyordu aşkı bulamamıştı bide bu ay parçası kız hayatını kaybederse çok kötü olurdu ..

Sahile geldi arabadan inip şapkasını gözleri görülmeyecek kadar indirdi dinlemek istediği müziği ayarlayıp son ses açtı...

Hiç bir kere hayat bayram olmadı yada

Her nefes alışımız bayramdı

Bir umuttu yaşatan insanı

Aldım elime sazimi

Yine aşınca çayın suyu boyunu

Belki yeniden karşıma çıkacaksın

Göz göze durup bakınca

Göreceğiz

Neyiz nerelerdeyiz

Bilemiyorum

Şimdi..

Bulutsuzluk Özlemi kafasındaki bütün kara bulutları dağıtmıstı, bir sigara daha yakıp derin derin deniz havasıyla beraber içine çekip rahatladı..

Hayat çok zor acılarla dolu üstüm başım acı içinde....