Yaklaşık bir saat olmuştu ameliyathane kapısında bekliyorlardı anne babası akrabaları Selim Aysu, Ahmet ve Burçak da vardı kapının önünde, zaman geçtikçe korkular çoğalır, hüzünler artar gözler yaşarır elden bisey gelmemenin verdiği çaresizlik insanı sarardı..

Hemşire koşarak geldi Ahmet in kulağına eğilip..

Hemşire; Acil kan lazım ama lütfen kimseye belli etmeyin..

Ahmet; Siz önden gidin bende çay almaya gidiyorum diye uzaklaşıcam endişelenmesin insanlar zaten beklemek çok zor.

Hemşirenin peşine düşmüştü hemen kan alma bölümüne geçip kan vermeye başlamıştı insan vücudu nasıl bir mükemmel yatırılmış ki 15 gün önce verdiği kanı nerdeyse yeniden üretmiş ve daha tazeydi..

Burçak Ahmet i takip etmişti birşey olduğunu anlamıştı ve kan almaya kadar geldi perdeyi açıp sordu..

Burçak; Ahmet neoluyor sorun nedir kötü bisey mi oluyor?

Ahmet ; Bende bilmiyorum tam olarak kan lazım dediler bende veriyorum başkasına belli etmezsen sevinirim kahrolur insanlar yoksa..

Burçak kafasıyla onayladı gözleri dolmuştu inşallah bir sıkıntı olmaz sağ salim çıkar diye dua etmeye başladı..