Ameliyat dördüncü saatine girmiş artık sabırlar taşmış endişeler artmıştı, anne babanın ellerindeki kuran ı kerimler gözyaşlarıyla ıslanmışt..

Ahmet kan alanında halsiz düşmüş yatıyor Burçak başında idi onlar da artık endişe girdapına düşmüş bişey düşünmek istemiyordu onlarda zaman zaman gözyaşı döküp dua ediyordu..

Ahmet kısa sürede bu ay parçası kızla yaşadıkları aklına gelmişti bu hastane odasında onun mutluluguyla mutlu oluyordu, oda artık birisini sevmek istiyordu Sevgi onu canlandırmıştı yüzü gülüyor o yakışıklı çocuk ortaya çıkıyordu ama duygusunun adını hala koyamamıştı ama mutluydu en azından bunu biliyordu..

Herkes biyerdeydi ama Sevgi de biyerdeydi kalbinin üstündeki kelebek havalanmış, onun kanadında önce çocukluğuna gitmiş orda anılarla eğlenmiş Gülşah la yaptıklarını izliyor ve çok keyif alıyordu her anısına vardı sanki vaybe ne yaşanmışlık varmış diye iç geçiriyordu..

Ben neredeyim burası Araf galiba diye söyleniyordu ileride bir olay vardı o yöne doğru yöneldi heryer süslenmiş herkes çok şıktı sonra kendisini gördü evet bende burdayım işte bekadar güzelim maşallah dedi, sonra kalbine hüzün çöktü hatırlamıştı bu o doğum günüydü..

Sevgi arkadaşına herseyi anlatmak istemiş bana ne olursa olsun bu adi adam ona evlilik teklif edecek oda kabul ederse aslında en büyük ihaneti yapmış olacaktı ama cesaret edememisti ama yarın gidip ne olursa olsun söyleyecekti..