Ameliyata gireli 8 saat olmustu nerdesye artık sabırlar da tasmıştı ameliyathaneden kim çıkarsa sorgu sual bitmiyor kimse net cevap vermeiyordu..

Sevgi hala bir yolculuğun içindeydi, Gülşah la güneş gibi parlayan kadını dinliyordu kadın Gülşah a sen çok güzelsin maşallah diyordu o ise hayır siz birde Sevgi yi görün o ay parçası kadar güzeldir ben hep onu kıskanmışımdır güzelliğini , ama çokta sevmişimdir onu hatalarıda olsa onu çok sevdim demişti..

Sevgi duyduğu karşısında çok şaşırmıştı demekki beni çok seviyor acımıyor bende seni çok seviyorum deli kız hakkını helal et diyordu içinden.

Sanki bu vedayı bekliyordu bu boşlukta kelebeği kanadında gezerken, son durağına gelmiş kendince ruhunu acıtan şeyden kurtulmuş Gülşah ın onu affetigini anlamıştı artık vakit tamam dı artık zaman dolmuştu...

Doktorlar ne yapsada bu ay parçası kızı hayata döndüremediler, bütün yapılması gerekenler yapılmış hatta daha fazlası yapılmış ama ne olduysa onlar da anlamıştı birden nabzı durdu ve son nefesini vermişti, avucunun içinde sıkıca tuttuğu şeyde elinden düşmüştü sahi neydi o? Ahmet avucuna sıkıştırmıştı..

Son bir soru sormuştu Arafta gezerken sizler ışık saçıyorsunuz buradasınız benim burda günahkar halimle hatalarımla ne işim var diye sordu?

Kalbine bir cevap doğdu sen hatalarınla günahlarınla yaşadın ama çok pişman oldun çok af diledin çok tövbe ettin şeytanın hilesina kanıp temizliğini bozmadın son karar Rabbin tarafından verilecek ama seni ışığın da dünyada olsa koca dünyayi aydınlatırdı diye kalbine doğmuştu cevabı yada hersey bir rüyaydı veya öyle olmasını istiyordu kim bilebilirdi ki...