Tanıyan tanımayan herkes yas tutuyordu çok gençti ölüm ona hiç yakışmadı diyorlardı, ama ölüm kime yakışır ki kimseye yakışmaz, hayat işte bizim planlarımız hedeflerimiz vardır ama en büyük planlayıcı Rabbim ne derse o oluyor..

Cenaze işlemleri bitmişti son bir görev kalmıştı oda ay parçasını toprağa koymak tı kimsenin eli gitmicekti üstüne toprak atmaya ama bu hayatın tek gerçeği ölüm dü..

Aysu Gülşah ı aradı ama nasıl söyleyecekti ki Sevgi vefat etti diye bir cesaret telefonu çevirdi..

Gülşah; Bebeğim nasılsın bakalım? dedi ama sesindeki titreme ağlamak lı halinden anlamıştı. Ne oldu birşey mi var Sevgi ye bişey mi oldu ne oldu onu aradım açmadı çabuk söylesene neoldu?

Aysu; Ağlayarak Gülşah, Sevgi yi kaybettik ameliyattan çıkamadı.. dedi ağlayarak..

Gülşah; Ne ameliyatı daha dün sabah konuştum nekadar da süslenmiş düğüne gider gibiydi nasıl ya bana niye söylemediniz .. derken canı çıkacak gibiydi

Aysu ; Ağlamaktan konuşamıyor bugün defnedilecek öğlen namazından sonra..

Gülşah; Bende hemen bilet bakıp geliyorum ama neden ya neden Aysu söylermisin çok iyiydi hani beni mi kandırdınız?

Aysu ; Kazadan sonra ortaya çıktı beyin tümörü varmış zaten Sevgi nin o tetikledi sen gittiğin gün fenalaştı biz sana haber verecektik ama yemin aldı bırakın onu gitsin yoksa size hakkımı helal etmem dedi..

Gülşah telefonu kapatti panik atağı yakalamadan hemen bilet almalıyım diyerek arama yaptı en erken bir gün sonraya bilet vardı hemen aldı alır almaz krizi tuttu kosarak camiden kadının yanına gitti bana yardım eder diye düşündü...

Hayat ne garip dün düğüne gider gibi beni aramış ti demekki ölüme düğüne gider gibi gidiyormuş..