Hafızın eşi gözünü açmıştı birbirine sarıldılar gözleri dolmuştu ikisininde , nasıl söyleyebilirdi ki çocuğun yaşama şansı yok bir iki gün içinde vefat eder diye..

Hafız kendini hiç bukadar çaresiz hissetmemişti yutkunup duruyordu eşinin gözlerinden gözünü kaçırıyor nasıl olacak diye kara kara düşünüyordu.

Eşi; Bey yavrumuz nerde gelsede biraz görsem hem acıkmıştır emziririm yavrumu sende ezan okursun kulağına adını söylersin..

Hafız; Hanım ben doktora bakim de getirsinler ozaman..doktora gitti konuştu çocuk gelsinde annesi emzirsin diye söyledi.

Beş dakka sonra hemşire çocuğu getirip annenin kucağına verdi hanımı hem ağlıyor hem şükrediyordu..

Eşi; Bey doydu yavrumuz sende kulağına ezan oku ismini söyle adıyla yaşasın inşallah faydalı olsun insanlara' dedi.

Hafız çocuğu kucağına ilk defa alıyordu bu daha önce yaşadığı duygulardan bambaşkaydı kokusunu derin derin içine çekti içli içli ezanı okudu kulağına..

Senin adın Aslan senin adın Aslan senin adın Aslan dedi ağlayarak..Bir aslan kadar güçlü olki hayata tutun yoksa annen kahrından ölür dedi kulağına..

Hafız; Hatun kendini iyi hissediyorsan cıkış yapıp evimize gidelim olurmu? diye sordu.

Hatun; iyiyim çok şükür ben hazirlanim ozaman evde daha rahat ederiz herşey hazır kaloriferi de yakarız hemen sıcacık olur üşümez yavrumuz..

Hafız; Sen hazırlanana kadar bende çıkış işlemlerini yaparım sonra taksi ayarlayıp gelirim..