Hafız ın canı kucağındaydı, Aslan da sanki durumu anlamış gibi rahatsız edici bir şekilde ağlıyordu neyapsa susturamadı, annesini hissetti sanki çocuk, normalde kaçmak için fırsatı da olmustu ama çocuğunu bu zalimlere bırakıp gidemezdi.

Asker eliyle Hafız ı işaret etti elinden çocuğu aldılar ve kafasına sert bir darbe vurdular eşinin yanına düştü gözleri kararmıştı yerde gözleri açılır gibi oldu koltuğun altından kendisine bakan Mucizeyi gördü halüsinasyon görüyorum diye düşündü hersey onun yüzünden olmustu yıllardır üzerinde gecesini gündüzüne katıp çalışmıştı..

Memlekete faydalı bir iş olur diye düşündüğü bir başarı, birsürü acı ve ölüm getirmişti nekadar zalimceydi kafasına bir darbe daha aldı ve bilinci kapanmak üzereydi Mucize ye kilitlenmisti eşinin saçları yüzüne gelmişti son kere kokladı ve kelimeyi şahadet getirip son nefesini verdi.

Mucize sanki kendi can vermiş gibi koltuğun altında ileri geri koşturup duruyordu hayvana bile bukadar zalimlik çok gelmişti içinde bir boşluk oluştu Aslan la aralarında sanki bir frekans vardı sanki çocuk onu duyarcasına ağlama ağlama düzelecek hersey diyordu...

Hafız bu dünyaya iki tane eser bırakmıştı birisi oğlu Aslan diğeri onun damarlarında dolaşan yıllarını verdiği çalışması..