Avcı ile Turgut Hoca ufak ufak muhabbet etmeye başlamışlardı Hoca avcının gözündeki korkuyu görebiliyordu ama kendisi için korkmuyordu eşine bişey olur bu masum yavruya bişey olur diye canı gidiyordu Turgut hocaya anlattı ruh halini içini döktü sabahlara kadar çaktırmadan nöbet tuttuğunu anlattı..

Hoca herseyin farkındaydı bu insanlar kendi halinde bir aileydi kaldırması zor bir durumun içindeydiler onları taktir ediyordu bu işin üstesinden gelmişlerdi..

Hoca; Bir haftadır gelemedim çünkü bu konuyla alakalı araştırma yaptım takip ettim bilgi topladım ama tek bir delil bulamadım yapılan çalışma ile ilgili..

Devlet kurumlarından sanki bütün bilgiler silinmiş çok karmaşık bir iş normalde size bunları anlatmam doğru değil ama sizinle bir kader birliği yaptık sayılır ve size bir teklifim olacak kabul ederseniz kader birliğimiz devam edecek..

Avcı: Nasıl kader birliği yapıcaz biz bir haftadır bu stresle yaşayamıyoruz daha fazlada işin içine girmek istemiyoruz..

Eşi; Lütfen bana söyleyin evden çıkan çocugu nasıl olurda görmedik biz hadi kaç çocukları var bilmiyoruz siz neden diğer çocugu almadınız kaç gecedir rüyalarıma giriyor..

Hoca; Kader birliğimiz de tam olarak burdan başlayacak eğer sizde razı olursanız..

Avcı; Anlamadım nasıl olacak o iş ?